21. Niedziela po Trójcy Świętej

Więk­szej miło­ści nikt nie ma nad tę, jak gdy kto życie swo­je kła­dzie za przy­ja­ciół swo­ich. Jeste­ście przy­ja­ciół­mi moimi, jeśli czy­nić będzie­cie, co wam przy­ka­zu­ję. Już was nie nazy­wam słu­ga­mi, bo słu­ga nie wie, co czy­ni pan jego; lecz nazwa­łem was przy­ja­ciół­mi, bo wszyst­ko, co sły­sza­łem od Ojca moje­go, oznaj­mi­łem wam. Nie wy mnie wybra­li­ście, ale Ja was wybra­łem i prze­zna­czy­łem was, aby­ście szli i owoc wyda­wa­li i aby owoc wasz był trwa­ły, by to, o cokol­wiek byście pro­si­li Ojca w imie­niu moim, dał wam. To przy­ka­zu­ję wam, aby­ście się wza­jem­nie miło­wa­li. J 15, 9–12 (13–17)