54. rocznica śmierci bp. Franciszka Hodura

Biskup Hodur był indy­wi­du­al­no­ścią nie­po­spo­li­tą, był czło­wie­kiem na mia­rę swej epo­ki, stał się nie­ja­ko sym­bo­lem wspa­nia­łe­go kapła­na-patrio­ty. Pra­wo­ścią swe­go cha­rak­te­ru, bez­in­te­re­sow­no­ścią w dzia­ła­niu, wyraź­nie nakre­ślo­ną ide­owo­ścią, swą posta­wą spo­łecz­ną i patrio­tycz­ną, głę­bo­kim i nie­za­leż­nym rozu­mem oraz życiem zgod­nym z gło­szo­ny­mi zasa­da­mi — zdo­był sobie naj­wyż­szy sza­cu­nek i powa­ża­nie, zarów­no wśród sobie naj­bliż­szych, jak i wie­lu obcych z Kościo­łem Naro­do­wym wca­le nie zwią­za­nych.

Bp Hodur był nie tyl­ko wybit­nym refor­ma­to­rem reli­gij­nym i bar­dzo aktyw­nym dzia­ła­czem spo­łecz­nym, lecz rów­nież zna­ko­mi­tym pisa­rzem, a nawet poetą. Jego doro­bek piśmien­ni­czy jest ogrom­ny. Pra­ce przy biur­ku dosłow­nie wypeł­nia­ły poło­wę jego war­to­ścio­we­go życia. Wie­rzył w potę­gę sło­wa dru­ko­wa­ne­go. Nigdy nie wycho­dził na ambo­nę czy publicz­ną estra­dę bez solid­ne­go przy­go­to­wa­nia się, zbyt bar­dzo cenił bowiem swych słu­cha­czy, by przed nimi tyl­ko impro­wi­zo­wać slo­ga­ny. Sil­nie i bez­kom­pro­mi­so­wo ude­rzał w błęd­ne mnie­ma­nie swych adwer­sa­rzy, nigdy jed­nak tą dro­gą nie poni­żał kon­kret­nych ludzi, nie dys­kre­dy­to­wał ich z tytu­łu wyzna­wa­nia odmien­nych prze­ko­nań. Zbyt rozum­nym był czło­wie­kiem, zbyt szla­chet­ne miał ser­ce , by tą dro­gą zjed­ny­wać sobie słu­cha­czy lub czy­tel­ni­ków. Po prze­ży­ciu 86 lat i w 60-tym roku kapłań­stwa, po 56 latach kie­ro­wa­nia — zor­ga­ni­zo­wa­nym przez sie­bie — Pol­skim Naro­do­wym Kato­lic­kim Kościo­łem nastą­pił kres dro­gi życio­wej bisku­pa Fran­cisz­ka Hodu­ra, wiel­kie­go Pola­ka i gorą­ce­go patrio­ty. Dobiegł do wyzna­czo­nej mu przez Boga mety. Zmarł 16 lute­go 1953 r. w Scran­ton (Sta­ny Zjed­no­czo­ne).

Cen­tral­ne obcho­dy 54. rocz­ni­cy śmier­ci bp. Fran­cisz­ka Hodu­ra zosta­ną połą­czo­ne z uro­czy­sto­ścią 110. rocz­ni­cy zało­że­nia Kościo­ła Naro­do­we­go w Sta­nach Zjed­no­czo­nych i odbę­dą się w war­szaw­skiej kate­drze kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go w II-gą nie­dzie­le mar­ca.