9. Niedziela po Trójcy Świętej

“Doszło mnie sło­wo Pana tej tre­ści: Wybra­łem cię sobie, zanim cię utwo­rzy­łem w łonie mat­ki, zanim się uro­dzi­łeś, poświę­ci­łem cię, na pro­ro­ka naro­dów prze­zna­czy­łem cię. Wte­dy rze­kłem: Ach, Wszech­moc­ny Panie! Oto ja nie umiem mówić, bo jestem jesz­cze mło­dy. Na to rzekł do mnie Pan: Nie mów: Jestem jesz­cze mło­dy! Bo do kogo­kol­wiek cię poślę, pój­dziesz i będziesz mówił wszyst­ko, co ci roz­ka­żę. Nie bój się ich, bo Ja jestem z tobą, aby cię rato­wać! — mówi Pan. Póź­niej Pan wycią­gnął rękę i dotknął moich ust. I rzekł do mnie Pan: Oto wkła­dam moje sło­wa w two­je usta. Patrz! Daję ci dzi­siaj wła­dzę nad naro­da­mi i nad kró­le­stwa­mi, abyś wyko­rze­niał i wyple­niał, nisz­czył i burzył, odbu­do­wy­wał i sadził.” Jr 1,4–10