Aborcja i kara za grzech

Mam pyta­nie, czy kobie­ta, któ­ra doko­na­ła abor­cji, a teraz bar­dzo tego żału­je, może uzy­skać odpusz­cze­nie grze­chu? Kato­licz­ka doko­nu­ją­ca abor­cji wpa­da mocą pra­wa w karę eks­ko­mu­ni­ki – mówi o tym kan. 1398 KPK. Jed­no­cze­śnie nale­ży zba­dać, czy zgod­nie z kan. 1323 KPK kobie­ta ta w ogó­le wpa­dła w karę eks­ko­mu­ni­ki. To jest jed­na rze­czy­wi­stość – praw­na.

Oso­ba eks­ko­mu­ni­ko­wa­na nie ma pra­wa do spra­wo­wa­nia i przyj­mo­wa­nia sakra­men­tów. Gdy więc taka kobie­ta przy­cho­dzi do kon­fe­sjo­na­łu i wyzna­je ten grzech, to spo­wied­nik naj­pierw (po speł­nie­niu warun­ków ze stro­ny kobie­ty i jeśli spo­wied­nik ma wła­dzę zdję­cia tej eks­ko­mu­ni­ki) zdej­mu­je tę karę. Dopie­ro póź­niej może­my mówić o moż­li­wo­ści for­mal­ne­go spra­wo­wa­nia sakra­men­tu poku­ty.

Dru­ga rze­czy­wi­stość – sakra­men­tal­na: żal za grzech i moc­ne posta­no­wie­nie popra­wy, to obok wyzna­nia grze­chów kon­sty­tu­tyw­ne, w takich oko­licz­no­ściach jak kon­fe­sjo­nał, warun­ki do udzie­le­nia roz­grze­sze­nia (pomi­jam tu nie­któ­re wyjąt­ko­we sytu­acje). Bez żalu i moc­ne­go posta­no­wie­nia popra­wy nie moż­na w spo­wie­dzi usznej udzie­lić roz­grze­sze­nia. Tutaj – w żalu – spo­ty­ka­ją się te dwie rze­czy­wi­sto­ści: praw­na i sakra­men­tal­na. Żeby zło zacząć poko­ny­wać, trze­ba się od nie­go świa­do­mie zacząć uwal­niać.

Inną, bole­sną spra­wą, o któ­rej moż­na wspo­mnieć, jest tzw. zespół poabor­cyj­ny, rana psy­chicz­na, któ­ra nie­ste­ty, ale może za tą kobie­tą cią­gnąć się wie­le lat. To bole­sne, ale takie bywa­ją psy­chicz­ne i tak­że ducho­we kon­se­kwen­cje zabój­stwa dzie­ci nie­na­ro­dzo­nych.