Brytyjczyk, czyli kto?

Szef bry­tyj­skiej Komi­sji ds. Rów­no­ści Raso­wej, Tre­vor Phi­lips, nama­wia do sze­ro­kiej deba­ty na temat wie­lo­kul­tu­ro­wo­ści oraz ponow­ne­go zasta­no­wie­nia się nad tym, co ozna­cza dziś bycie Bry­tyj­czy­kiem. Jego zda­niem sło­wo “wie­lo­kul­tu­ro­wość” nie ozna­cza już jedy­nie sza­cun­ku dla inno­ści, ale pozwo­le­nie na wspól­ne ist­nie­nie kul­tur, któ­re w bry­tyj­skich mia­stach czę­sto się ze sobą nie sty­ka­ją.

Powo­dze­nie inte­gra­cji potrze­bu­je wspól­nej zgo­dy na pod­sta­wo­we war­to­ści, takie jak demo­kra­cja, rów­ność i pano­wa­nie pra­wa. Bry­tyj­ska histo­ria — tłu­ma­czy Phi­lips — poka­za­ła, że kraj ten potra­fi inte­gro­wać ludzi posia­da­ją­cych wła­sną toż­sa­mość. Doty­czy to m.in. rzym­skich kato­li­ków i Żydów.

Uwa­gi Tre­vo­ra Phi­lip­sa nie doty­czą jedy­nie imi­gran­tów o innym kolo­rze skó­ry, ale tak­że “mło­dych bia­łych ludzi w Anglii, któ­rzy zapo­mnie­li, co to zna­czy być Angli­kiem, któ­rzy zapo­mnie­li o swo­jej toż­sa­mo­ści, a sie­bie samych okre­śla­ją jedy­nie jako ‘innych od obco­kra­jow­ców’ ”.

Biskup Roche­ster, dr Micha­el Nazir-Ali (Kościół Anglii) stwier­dził: — Naród powi­nien zwa­żać na swo­je dzie­dzic­two, a ludzie, któ­rzy tu przy­by­wa­ją powin­ni zwa­żać na fakt, że bry­tyj­skie insty­tu­cje, war­to­ści i pra­wo zosta­ły ukształ­to­wa­ne na war­to­ściach chrze­ści­jań­skich. Ale jed­no­cze­śnie więk­szość powin­na powi­tać, jaki inni mogą wnieść do naszej kul­tu­ry.