Codex Sinaiticus będzie dostępny w internecie

Naj­więk­sza część „Code­xu Sina­iti­cus” znaj­du­je się w Biblio­te­ce Bry­tyj­skiej. Jak stwier­dził Scot McKen­drick, któ­ry stoi na cze­le Depar­ta­men­tu Śre­dnio­wiecz­nych i Sta­ro­żyt­nych Ręko­pi­sów biblio­te­ki, „cho­dzi o bar­dzo szcze­gól­ny rękopis,inny od wszyst­kich innych”. Na każ­dej stro­nie tek­sty są umiesz­czo­ne w czte­rech kolum­nach, coznacz­nie róż­ni­się od innych zna­nych tek­stów.

Pro­jekt prze­pi­sa­nia tek­stu „Code­xu Sina­iti­cus” i umiesz­cze­nia go w inter­ne­cie jest czymś nie­zwy­kłym ze wzglę­du na rzad­kość i waż­ność tego ręko­pi­su. Wystar­czy tyl­ko przy­po­mnieć, że w cią­gu ostat­nich dwu­dzie­stu lat ory­gi­nał był widzia­ny jedy­nie przez czte­rech bada­czy. Zawie­ra on nie­któ­re czę­ści Sta­re­go Testa­men­tu oraz całość Nowe­go Testa­men­tu. Został on spi­sa­ny w klasz­to­rze świę­tej Kata­rzy­ny w pobli­żu Góry Synaj, w Egip­cie. Znaj­do­wał się on w tym klasz­to­rze do oko­ło poło­wy XIX wie­ku, kie­dy jego część zabrał do Nie­miec i Rosji nie­miec­ki badacz Con­stan­tin von Tischen­dorf. Mni­si twier­dzą, że został on im ukra­dzio­ny.

W chwi­li obec­nej „Codex Sina­iti­cus” podzie­lo­ny jest na czte­ry czę­ści. Naj­węk­sza część, 347 z wszyst­kich 400 stron, znaj­du­je się w Biblio­te­ce Bry­tyj­skiej, a inne w biblio­te­ce Uni­wer­sy­te­tu Lip­skie­go, w naro­do­wej biblio­te­ce Sankt Peters­bur­ga i w samym klasz­to­rze świę­tej Kata­rzy­ny w Egip­cie. Wszyst­kie te czte­ry insty­tu­cje współ­pra­cu­ją, aby spi­sać cały tekst. Uży­wa­ją do tego spe­cjal­nej tech­ni­ki, któ­ra umoż­li­wia odczy­ta­nie tek­stów nie­czy­tel­nych z powo­du upły­wu cza­su. Według McKen­dric­ka potrze­ba będzie czte­rech lat, aby cały tekst udo­stęp­nić w inter­ne­cie.

Biblio­te­ka Bry­tyj­ska pra­gnie przy­go­to­wać spe­cjal­ną­stro­nę, aby przed­sta­wić goto­wy tekst „Code­xu Sina­iti­cus” takim, jakim on jest oraz jego róż­ne inter­pre­ta­cje w zależ­no­ści od czy­tel­ni­ków – od bada­czy, po pro­stych ludzi, któ­rzy nie są spe­cja­li­sta­mi w biblij­nych ręko­pi­sach, ale chcie­li­by doku­ment ujrzeć i zro­zu­mieć ‑mówi McKen­drick.