Dlaczego wciąż tak nieskutecznie?

Dziś Świa­to­wy Dzień Wal­ki z Ubó­stwem. Pra­wie poło­wa miesz­kań­ców glo­bu żyje za nie wię­cej niż 2 dola­ry, a 1 mld z nich za mniej niż 1 dola­ra dzien­nie. Wciąż rośnie licz­ba ludzi żyją­cych poni­żej mini­mum egzy­sten­cjal­ne­go, pomi­mo tego, że na szczy­cie ONZ w 2000 roku przy­wód­cy 189 państw przy­ję­li zobo­wią­za­nie popra­wie­nia jako­ści życia naj­uboż­szych. Od tej wznio­słej dekla­ra­cji mija powo­li dzie­sięć lat, a sytu­acja ubo­gich wca­le się nie popra­wi­ła.

Szko­da gadać. Więk­szość boga­tych wyka­zu­je goto­wość nie­sie­nia pomo­cy ubo­gim pod warun­kiem, że nie uszczu­pli to ich sta­nu posia­da­nia i nie obni­ży ich wła­sne­go pozio­mu życia. Pomoc czer­pią­ca wyłącz­nie z nad­mia­ru, z tego co zby­wa, co już nie­po­trzeb­ne – nie tyl­ko jest pozba­wio­na uro­ku wzru­sze­nia serc, ale też naj­czę­ściej nie może być pomo­cą w peł­ni sku­tecz­ną.

Pomyśl­my, jak wyglą­da­ły­by nasze szan­se, gdy­by w podob­ny spo­sób pod­szedł Syn Boży do kwe­stii wyba­wie­nia nas z naszych grze­chów? Albo­wiem zna­cie łaskę Pana nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa, że będąc boga­tym, stał się dla was ubo­gim, aby­ście ubó­stwem jego ubo­ga­ce­ni zosta­li [2Ko 8,9]. Aby nas zba­wić, zosta­wił chwa­łę i kom­fort nie­ba. Cho­ciaż był w posta­ci Bożej, nie upie­rał się zachłan­nie przy tym, aby być rów­nym Bogu, lecz wyparł się same­go sie­bie, przy­jął postać słu­gi i stał się podob­ny ludziom [Flp 2,6–7].

Coś mnie tu nie­po­koi: Dla­cze­go tak trud­no przy­cho­dzi mi nie­sie­nie pomo­cy ubo­gim, gdy ma to wią­zać się z naru­sze­niem moje­go sta­nu posia­da­nia? Prze­cież mówię o sobie, że jestem naśla­dow­cą Jezu­sa…

pastor Marian Bier­nac­ki

Blog: Dzi­siaj w świe­tle Boblii