Dzień Apostołów Szymona i Judy

“I sta­ło się w tych dniach, że wyszedł na górę, aby się modlić, i spę­dził noc na modli­twie do Boga. A gdy nastał dzień, przy­wo­łał uczniów swo­ich i wybrał z nich dwu­na­stu, któ­rych też nazwał apo­sto­ła­mi: Szy­mo­na, któ­re­go nazwał Pio­trem, i Andrze­ja, bra­ta jego, i Jaku­ba, i Jana, i Fili­pa, i Bar­tło­mie­ja, i Mate­usza, i Toma­sza, i Jaku­ba Alfe­uszo­we­go, i Szy­mo­na, zwa­ne­go Gor­liw­cem, i Juda­sza Jaku­bo­we­go, i Juda­sza Iska­rio­tę, któ­ry został zdraj­cą. I zstą­pił z nimi w dół, i zatrzy­mał się na rów­ni­nie, rów­nież licz­ne rze­sze uczniów jego i wiel­kie mnó­stwo ludu z całej Judei i Jero­zo­li­my, i znad morza, z Tyru i Sydo­nu, któ­rzy przy­by­li, aby go słu­chać i dać się wyle­czyć ze swych cho­rób; a tak­że drę­cze­ni przez duchy nie­czy­ste byli uzdra­wia­ni. A cała rze­sza pra­gnę­ła się go dotknąć, dla­te­go że moc wycho­dzi­ła z nie­go i uzdra­wia­ła wszyst­kich.” Łk 6,12–19

28 paź­dzier­ni­ka Kościół Zachod­ni wspo­mi­na dwóch „ostat­nich” z listy apo­sto­łów: św. Judę zwa­ne­go Tade­uszem oraz Szy­mo­na Gor­li­we­go. Oprócz tego, że obaj nale­że­li do gro­na Dwu­na­stu wybra­nych przez Jezu­sa Pisma Nowe­go Testa­men­tu nie­wie­le nam o nich mówią. Przyj­mu­je się, że Juda zwa­ny Tade­uszem, dla odróż­nie­nia od Judy Iska­rio­ty, był bra­tem nale­żą­ce­go do Dwu­na­stu Jaku­ba, syna Alfe­usza (lub Kle­ofa­sa). Czy był jego bra­tem rodzo­nym czy też dal­szym krew­nym? Według ewan­ge­li­sty Łuka­sza dal­szym krew­nym, gdyż pisze, że ten­że Juda był synem Jaku­ba. Być może to pomył­ka ewan­ge­li­sty, któ­ry mógł dobrze nie znać stop­nia pokre­wień­stwa.

(…)

Legen­dy chrze­ści­jań­skie przy­pi­su­ją Judzie Tade­uszo­wi spo­rzą­dze­nie por­tre­tu Chry­stu­sa popra­wio­ne­go przez same­go malo­wa­ne­go, gdyż Juda miał się oka­zać nie­udol­nym mala­rzem. Por­tret miał zostać wrę­czo­ny zara­żo­ne­mu trą­dem kró­lo­wi Edes­sy Abga­ro­wi V. Spoj­rze­nie na por­tret nie tyl­ko wyle­czy­ło kró­la Abga­ra z trą­du, lecz spo­wo­do­wa­ło jego nawró­ce­nie, zaś chrztu udzie­lił wła­śnie Juda Tade­usz. Ten cudow­ny auto­por­tret Chry­stu­sa został umiesz­czo­ny na bra­mie Edes­sy, przez co sta­ła się ona nie­zdo­by­tą twier­dzą. Inna wer­sja legen­dy gło­si, że Juda Tade­usz prze­ka­zał kró­lo­wi Abga­ro­wi nie por­tret, lecz był płót­na gro­bo­we Jezu­sa zna­ne nam jako Całun Turyń­ski.

O Szy­mo­nie Gor­li­wym zwa­nym też Zelo­tą mamy jesz­cze mniej infor­ma­cji. Jego przy­do­mek nasu­wał nie­któ­rym przy­pusz­cze­nie, że przed wstą­pie­niem w gro­no uczniów Jezu­sa Szy­mon nale­żał do stron­nic­twa zelo­tów. Stron­nic­two to zało­żył Juda Gali­lej­czy­ka w 6 r. n.e. Zelo­ci dąży­li do wyzwo­le­nia Judei i stwo­rze­nia nie­pod­le­głe­go pań­stwa judz­kie­go.

Pierw­sza foto­gra­fia przed­sta­wia iko­nę pra­wo­sław­ną św. Judy Tade­usza, a dru­ga rzeź­bę św. Szy­mo­na z ołta­rza kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go p.w. Mat­ki Bożej Różań­co­wej w Dem­min (Niem­cy).

Peł­ny tekst o apo­sto­łach pt. Dwaj “ostat­ni” apo­sto­ło­wie na stro­nie Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da.