Exaudi: Słuchaj, Panie, głosu mego!

“Dla­te­go zgi­nam kola­na moje przed Ojcem, od któ­re­go wszel­kie ojco­stwo na nie­bie i na zie­mi bie­rze swo­je imię, by spra­wił według bogac­twa chwa­ły swo­jej, żeby­ście byli przez Ducha jego mocą utwier­dze­ni w wewnętrz­nym czło­wie­ku, żeby Chry­stus przez wia­rę zamiesz­kał w ser­cach waszych, a wy, wko­rze­nie­ni i ugrun­to­wa­ni w miło­ści, zdo­ła­li pojąć ze wszyst­ki­mi świę­ty­mi, jaka jest sze­ro­kość i dłu­gość, i wyso­kość, i głę­bo­kość, i mogli poznać miłość Chry­stu­so­wą, któ­ra prze­wyż­sza wszel­kie pozna­nie, aby­ście zosta­li wypeł­nie­ni cał­ko­wi­cie peł­nią Bożą. Temu zaś, któ­ry według mocy dzia­ła­ją­cej w nas potra­fi dale­ko wię­cej uczy­nić ponad to wszyst­ko, o co pro­si­my albo o czym myśli­my, temu niech będzie chwa­ła w Koście­le i w Chry­stu­sie Jezu­sie po wszyst­kie poko­le­nia na wie­ki wie­ków. Amen” Ef. 3,14–21

Powo­li wkra­cza­my w kolej­ny orkes litur­gicz­ny zdo­mi­no­wa­ny przez wyda­rze­nie Zesła­nia Ducha Świę­te­go. Po raz kolej­ny jeste­śmy zapro­sze­ni do reflek­sji nad Tym, któ­ry dzia­ła w ukry­ciu, któ­re­go rolą jest nie­ja­ko pozo­sta­wa­nie „w cie­niu“, ale bez któ­re­go nie było­by Kościo­ła Jezu­sa Chry­stu­sa, nie było­by zwia­sto­wa­nia wyba­wia­ją­cej Ewan­ge­lii.

Sło­wa apo­sto­ła św. Paw­ła z Listu do Efe­zjan są bra­ter­skim napo­mnie­niem, wezwa­niem do nie­złom­nej wia­ry skie­ro­wa­nym do Kościo­ła w Efe­zie. Jed­nak tak­że i my, chrze­ści­ja­nie żyją­cy w XXI wie­ku, może­my w nich odna­leźć sło­wa zachę­ty do cał­ko­wi­te­go zawie­rze­nia się Bożej opie­ce.

Jezus Chry­stus w Duchu Świę­tym, któ­ry oży­wia i pro­wa­dzi cały Kościół Powszech­ny, otwie­ra przed nami prze­strzeń poko­ju i bez­pie­czeń­stwa, mat­czy­nej deli­kat­no­ści oraz ojcow­skiej dobro­ci. Jezus Chry­stus, odwiecz­ny Syn Ojca jest ufną przy­sta­nią, nie­za­wod­nym Przy­ja­cie­lem, do któ­re­go każ­dy z nas może się zwró­cić i to nawet w nie­wy­po­wie­dzia­nych wes­tchnie­niach, myślach, gdy za psal­mi­stą woła­my: „Słu­chaj, Panie, gło­su mego!“ (Ps 27,2). Amen.

Roz­wa­ża­nie na Nie­dzie­lę Exau­di z AD 2003