Jan Paweł II. Analiza krytyczna

Uprzej­mie infor­mu­je­my, że uka­za­ła się książ­ka Tade­usza Bar­to­sia — “Jan Paweł II. Ana­li­za kry­tycz­na.” Książ­ka Tade­usza Bar­to­sia o Janie Paw­le II, opa­trzo­na pod­ty­tu­łem „ana­li­za kry­tycz­na”, zna­czą­co róż­ni się od dotych­czas wyda­wa­nych w Pol­sce pozy­cji poświę­co­nych zmar­łe­mu w 2005 roku papie­żo­wi.

Autor – zna­ny teo­log, publi­cy­sta i były domi­ni­ka­nin – nie rysu­je bowiem kolej­nej laur­ki, lecz przy­glą­da się posta­ci i poglą­dom Jana Paw­ła II z kry­tycz­nym namy­słem. Doce­nia wiel­kość Woj­ty­ły, ale też potra­fi wska­zać błę­dy jego pon­ty­fi­ka­tu, pośród któ­rych na czo­ło­we miej­sce wysu­wa zanie­dba­nie spraw wewnętrz­nych Kościo­ła, cen­tra­li­za­cję wła­dzy, nie­umie­jęt­ność słu­cha­nia prze­ciw­nych argu­men­tów oraz nie­zdol­ność do dia­lo­gu, zwłasz­cza w takich kwe­stiach jak ewo­lu­cja teo­lo­gii, refor­ma Kościo­ła, teo­lo­gia wyzwo­le­nia, anty­kon­cep­cja, celi­bat, wycho­wy­wa­nie duchow­nych (tuszo­wa­nie skan­da­li sek­su­al­nych), rozu­mie­nie pojęć praw­dy i wol­no­ści.

Opi­nie przy­ta­cza­ne przez Bar­to­sia trak­to­wa­ne są za gra­ni­cą jako oczy­wi­stość. Do Pol­ski jed­nak nie docie­ra­ją. Kry­ty­cy Jana Paw­ła II zali­cza­ni są u nas auto­ma­tycz­nie do gro­na rady­kal­nych anty­kle­ry­ka­łów, a oce­ny jego pon­ty­fi­ka­tu doko­ny­wa­ne są zazwy­czaj na klęcz­kach. Zda­niem Bar­to­sia, uczci­wość inte­lek­tu­al­na wyma­ga kon­fron­ta­cji róż­nych punk­tów widze­nia. To dro­ga do lep­sze­go zro­zu­mie­nia.

Bar­toś ana­li­zu­je mit Karo­la Woj­ty­ły jako ostat­nie­go Wiel­kie­go Roman­ty­ka, nawią­zu­jąc m.in. do Juliu­sza Sło­wac­kie­go prze­po­wied­ni o sło­wiań­skim papie­żu oraz inter­pre­tu­jąc obra­ną przez Woj­ty­łę rolę ducho­we­go prze­wod­ni­ka przez pry­zmat pol­skie­go mesja­ni­zmu. Pre­zen­tu­je Jana Paw­ła II kon­cep­cję reli­gii i reli­gij­no­ści, a tak­że teo­lo­gii, w któ­rych nazbyt domi­nu­ją­cą rolę odgry­wa­ją ety­ka i moral­ność. Kry­ty­ku­je zamknię­cie „pol­skie­go papie­ża” na dia­log z oso­ba­mi o odmien­nych poglą­dach – zwłasz­cza z prze­ciw­ni­ka­mi w łonie same­go Kościo­ła; zamknię­cie zadzi­wia­ją­ce zwłasz­cza w zde­rze­niu z otwar­to­ścią Karo­la Woj­ty­ły na ludzi. Przy­glą­da się też Opus Dei, kon­tro­wer­syj­nej orga­ni­za­cji cie­szą­cej się szcze­gól­ną sym­pa­tią Jana Paw­ła II. Pod­su­mo­wu­je wresz­cie ponad 26-let­ni pon­ty­fi­kat, wska­zu­jąc na rolę, jaką ode­grał on w oba­le­niu komu­ni­zmu oraz pod­trzy­ma­niu „kon­dy­cji ducho­wej” Pola­ków. I sta­wia pyta­nia o przy­szłość nie tyl­ko pol­skie­go kato­li­cy­zmu.

Tade­usz Bar­toś (ur. 1967) – filo­zof, teo­log, komen­ta­tor bie­żą­cych wyda­rzeń z życia Kościo­ła na łamach „Gaze­ty Wybor­czej”, „Tygo­dni­ka Powszech­ne­go”, „Dzien­ni­ka”; były domi­ni­ka­nin. Opu­bli­ko­wał m.in.: Ścież­ki wol­no­ści i Wol­ność, rów­ność, kato­li­cyzm.

LINK do tek­stu i dys­ku­sji o książ­ce na por­ta­lu Onet.pl

Pozdra­wiam ser­decz­nie,

Ewa Wit­kow­ska­Se­kre­tarz wydaw­nic­twa

Wydaw­nic­two Sic!ul. Chełm­ska 27/2300–724 War­sza­wa

info@wydawnictwo-sic.com.pltel. 022 851 06 01faks 022 840 07 53