Jezusie, moja Łaskawa Matko

Julian­na z Nor­wich odkry­ła w Bogu taką czu­łość, dobroć i deli­kat­ność, że wła­ści­wym porów­na­niem wyda­ło się jej porów­na­nie Bożej miło­ści do miło­ści mat­czy­nej. Stąd nazy­wa Jezu­sa “Moja czu­ła Mat­ko, moja Łaska­wa Mat­ko, moja umi­ło­wa­na Mat­ko, naj­lep­sza ze wszyst­kich” – tak się zwra­ca w modli­twie. I Chry­stu­sa to nie obra­ża. Gdyż – jak pisze Julian­na – “nawet jeśli nasza ziem­ska mat­ka może znieść to, że ginie jej dziec­ko, nasza Mat­ka nie­biań­ska, Jezus, nie może pozwo­lić, aby­śmy zgi­nę­li my, któ­rzy jeste­śmy Jego dzieć­mi.” Peł­ny tekst o Julian­nie z Nor­wich znaj­du­je się na stro­nach Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da.