Kardynał Christoph Schönborn

Jed­nym z naj­czę­ściej wymie­nia­nych kan­dy­da­tów na kolej­ne­go papie­ża jest wie­deń­ski arcy­bi­skup kar­dy­nał Chri­stoph Schön­born OP. Hie­rar­cha ten ma wie­le atu­tów: jest wszech­stron­nie wykształ­co­nym teo­lo­giem z dusz­pa­ster­skim wykształ­ce­niem, ucho­dzi za umiar­ko­wa­ne­go kon­ser­wa­ty­stę, a przy tym dba o sto­sun­ki eku­me­nicz­ne, szcze­gól­nie z Kościo­ła­mi wschod­ni­mi, co w obli­czu trud­nych kon­tak­tów mię­dzy Kościo­łem Rzym­sko­ka­to­lic­kim a Rosyj­ską Cer­kwią Pra­wo­sław­ną może oka­zać się nie­zwy­kle istot­ne. Na jego nie­ko­rzyść prze­ma­wiać może jedy­nie wiek: hie­rar­cha ma dopie­ro 60 lat, a wie­lu komen­ta­to­rów oce­nia, że Kościół nie jest goto­wy na kolej­ny, dłu­gi pon­ty­fi­kat.

Kar­dy­nał Chri­stoph Schön­bon uro­dził się 22. stycz­nia 1945 roku w Skal­sku na tere­nie dzi­siej­szej Repu­bli­ki Cze­skiej. W 1945 roku rodzi­na Schön­bor­na ucie­kła z Czech do Austrii. Po zda­nej matu­rze Chri­stoph Schön­born wstą­pił w 1963 roku do zako­nu domi­ni­ka­nów w nie­miec­kiej miej­sco­wo­ści War­burg. Następ­nie w Wal­ber­ber­gu nie­opo­dal Bonn roz­po­czął stu­dia teo­lo­gicz­ne i filo­zo­ficz­ne, któ­re kon­ty­nu­ował w Raty­zbo­nie (pod okiem ks. prof. Jose­pha Rat­zin­ge­ra), Wied­niu i Pary­żu. Schön­born pocho­dzi z rodzi­ny ary­sto­kra­tów o boga­tych tra­dy­cjach kościel­nych. Aż 19 jego krew­nych było arcy­bi­sku­pa­mi, bisku­pa­mi i zwy­kły­mi księż­mi.

W 1970 roku kar­dy­nał Franz König udzie­lił w wie­deń­skiej kate­drze św. Szcze­pa­na świę­ceń kapłań­skich mło­de­mu Schön­bor­no­wi. Czte­ry lata póź­niej Schön­born obro­nił w Insty­tu­cie Kato­lic­kim w Pary­żu pra­cę dok­tor­ską poświę­co­ną iko­nie Chry­stu­sa. Zain­te­re­so­wa­nie ducho­wo­ścią Wscho­du Schön­born prze­jął od kar­dy­na­ła Fran­za Köni­ga. W kolej­nych latach ks. Schön­born wykła­dał dogma­ty­kę kato­lic­ką w Uni­wer­sy­te­cie Kato­lic­kim w szwaj­car­skim Fry­bur­gu, a póź­niej zaj­mo­wał się rów­nież teo­lo­gią chrze­ści­jań­skie­go Wscho­du.

Chri­stoph Schön­born uczest­ni­czył w 1987 roku w pra­cach nad nowym Kate­chi­zmem Kościo­ła Kato­lic­kie­go, obej­mu­jąc sta­no­wi­sko sekre­ta­rza redak­cji. Czte­ry lata póź­niej papież Jan Paweł II mia­no­wał Schön­bor­na bisku­pem pomoc­ni­czym Archi­die­ce­zji Wie­deń­skiej. W austriac­kim epi­sko­pa­cie biskup Schön­born zaj­mo­wał się spra­wa­mi euro­pej­ski­mi.

Gdy w 1995 roku w Austrii wybuchł skan­dal wokół kar­dy­na­ła Han­sa Her­man­na Gro­era, któ­ry oskar­żo­ny został o mole­sto­wa­nie sek­su­al­ne i skłon­no­ści homo­sek­su­al­ne, Waty­kan mia­no­wał sufra­ga­na archi­die­ce­zji apo­stol­skim koadju­to­rem. Gdy Gro­era usu­nię­to z zaj­mo­wa­ne­go sta­no­wi­ska arcy­bi­sku­pa Wied­nia Schön­born objął kie­ro­wa­nie nad archi­die­ce­zją, cie­sząc się wspar­ciem kar­dy­na­ła Fran­za Köni­ga. Pra­sa gło­śno mówi­ła o czyst­kach, jakie prze­pro­wa­dził mło­dy arcy­bi­skup w swo­jej die­ce­zji. Podob­nież wia­do­mość o zdy­mi­sjo­no­wa­niu wika­riu­sza gene­ral­ne­go dostar­czył głów­ne­mu zain­te­re­so­wa­ne­mu, wsu­wa­jąc mu kart­kę pod drzwi. W 1996 roku Schön­born otrzy­mał paliusz metro­po­li­ty, a w 1998 roku god­ność kar­dy­nal­ską.

Kar­dy­nał Schön­born cenio­ny jest tak­że za swój wkład w pojed­na­nie cze­sko-austriac­kie oraz żydow­sko-austriac­kie. Wraz z cze­skim arcy­bi­sku­pem Janem Graub­ne­rem kar­dy­nał Schön­born opu­bli­ko­wał 21. mar­ca 2003 roku Dekla­ra­cję Pojed­na­nia oraz kil­ka­krot­nie prze­by­wał w Izra­elu. Wia­do­mość o śmier­ci papie­ża zasta­ła kar­dy­na­ła pod­czas piel­grzym­ki po Zie­mi Świę­tej. Schön­born zaskar­bił sobie sza­cu­nek wie­lu austriac­kich kato­li­ków pod­czas skan­da­lu oby­cza­jo­we­go w semi­na­rium duchow­nym w Die­ce­zji St Pöl­ten. Jako prze­wod­ni­czą­cy Kon­fe­ren­cji Bisku­pów Austrii Schön­born ostro kry­ty­ko­wał bisku­pa Kur­ta Kren­na oraz zbyt­nią opie­sza­łość Kurii Rzym­skiej.

Kar­dy­nał Schön­born jest człon­kiem Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry, Kon­gre­ga­cji Kościo­łów Orien­tal­nych oraz Kon­gre­ga­cji ds. Kato­lic­kie­go Wycho­wa­nia. Jego nazwi­sko poja­wia­ło się nie tyl­ko w ran­kin­gach papie­skich, lecz Schön­born typo­wa­ny był rów­nież na poten­cjal­ne­go następ­cę kar­dy­na­ła Jose­pha Rat­zin­ge­ra na sta­no­wi­sku pre­fek­ta Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry. W her­bie kar­dy­na­ła znaj­du­ją się sło­wa Chry­stu­sa Vos autem dixi amos (Ale ja was nazy­wam przy­ja­ciół­mi).

Zobacz tak­że:

Ekumenizm.pl: KONKLAWE