Kod Leonarda da Vinci

Chcia­ła­bym dowie­dzieć się cze­goś wię­cej o nowej książ­ce Brow­na “Kod Leonar­da da Vin­ci.” Inte­re­su­je mnie skąd autor wziął te sen­sa­cyj­ne wia­do­mo­ści na temat życia Chry­stu­sa. Jest tyle szu­mu medial­ne­go na ten temat, że pro­szę o odpo­wiedź. Z powa­ża­niem.

Myślę, że naj­le­piej będzie ode­słać Autor­kę pyta­nia do tek­stów, któ­re nie pocho­dzą ze źró­deł zbli­żo­nych do Kościo­ła. We fran­cu­skim tygo­dni­ku le nouvel Obse­rva­teur, któ­ry jest cen­tro­le­wi­co­wy, jeśli cho­dzi o pre­zen­to­wa­ne tam poglą­dy, 9 wrze­śnia 2004 r. uka­za­ły się 2 arty­ku­ły o książ­ce Dana Brow­na, któ­rej „rewe­la­cje” wstrzą­snę­ły milio­na­mi chrze­ści­jan na całym świe­cie.

Arty­ku­ły te zosta­ły prze­dru­ko­wa­ne w Nr 41 tygo­dni­ka Forum z 2004 r. Pierw­szy z nich autor­stwa Marie-Fran­ce Etche­go­in pt. „Bred­nie w imię Leonar­da” odno­si się do inspi­ra­cji Brow­na czy­li misty­fi­ka­cji Pierre’a Plan­tar­da – twór­cy Zako­nu Syjo­nu zare­je­stro­wa­ne­go przez tegoż 7 maja 1956 roku w pod­pre­fek­tu­rze w Saint-Julien-en-Gene­vo­is. Ówże Plan­tard rze­ko­mo miał pocho­dzić z kró­lew­skie­go rodu Mero­win­gów, któ­re­go tajem­ni­cy pocho­dze­nia od Jezu­sa i Marii Mag­da­le­ny strzec miał wła­śnie Zakon Syjo­nu. Ten wątek mniej inte­re­su­je Czy­tel­nicz­kę więc na pew­no cie­kaw­szy jest dru­gi arty­kuł – roz­mo­wa Marie-Fran­ce Etche­go­in z fran­cu­skim reli­gio­znaw­cą Fre­de­ric­kem Leno­ir pt. „Czy Jezus sypiał z Marią Mag­da­le­ną”.

Leno­ir deza­wu­uje tezy Brow­na o narzu­ce­niu na sobo­rze nicej­skim kano­nu Pisma Świę­te­go i o znisz­cze­niu innych pism apo­kry­ficz­nych przez Kościół. Gno­styc­ki tekst ewan­ge­lii Fili­pa, któ­ry Brown przy­ta­cza jako dowód swo­jej tezy o mał­żeń­stwie z Marią Mag­da­le­ną, jest roz­pa­try­wa­ny w ode­rwa­niu od kon­tek­stu. Gno­sty­cy nego­wa­li sek­su­al­ność ludz­ką oraz byli prze­ciw­ni pro­kre­acji. Leno­ir mówi: ”Brown doko­nu­je błęd­nej inter­pre­ta­cji twier­dząc, że tek­sty gno­styc­kie mówią o cie­le­snym współ­ży­ciu Jezu­sa z Marią Mag­da­le­ną. Mał­żeń­stwo Jezu­sa z Marią Mag­da­le­ną to nowy pomysł czę­ści anglo­sa­skich ezo­te­ry­stów, inspi­ro­wa­nych teza­mi Pierre’a Plan­tar­da i Gerar­da de Sede’a”.

Jeże­li cho­dzi o celi­bat Jezu­sa to nigdy nie został poważ­nie zakwe­stio­no­wa­ny. Nale­ży dodać, że Leno­ir zwra­ca też uwa­gę na pew­ne słusz­ne intu­icje Brow­na, czy­li więk­szą rolę kobiet w Koście­le pier­wot­nym niż w cza­sach póź­niej­szych oraz rolę Marii Mag­da­le­ny jako świad­ka zmar­twych­wsta­nia. Tutaj już od sie­bie dodam, że w Koście­le wschod­nim Maria Mag­da­le­na nosi tytuł Apo­stoł­ki Apo­sto­łów lub Rów­nej Apo­sto­łom. Z kolei w świe­cie zachod­nie­go chrze­ści­jań­stwa pogań­scy scep­ty­cy w spra­wie zmar­twych­wsta­nia (Pro­ko­piusz, Cel­su­su) jako argu­ment wysu­wa­li brak wia­ry­god­no­ści pierw­szych świad­ków (czy­li kobiet a wśród nich naj­bar­dziej się dosta­ło — ich zda­niem — histe­rycz­ce Marii Mag­da­le­nie). Dodać też nale­ży, że w wie­kach póź­niej­szych pogląd ten nie był obcy rów­nież chrze­ści­ja­nom. Na przy­kład spo­wied­nik cesa­rza Karo­la V ksiądz Gla­pion uwa­żał rów­nież, że Jezus nie mógł się uka­zać jako pierw­szej kobie­cie. Odma­wiał jed­nym sło­wem wia­ry­god­no­ści ewan­ge­lii uzna­wa­nej przez Kościół.

Wypa­da mi więc zachę­cić Czy­tel­nicz­kę do lek­tur na temat wcze­sne­go Kościo­ła. Uka­za­ła się np. nie­daw­no książ­ka Hen­ry Cha­dwic­ka pt. „Kościół w epo­ce wcze­sne­go chrze­ści­jań­stwa” nakła­dem wydaw­nic­twa PIW. Z kolei apo­kry­fy Nowe­go Testa­men­tu opu­bli­ko­wa­ło WAM pod redak­cją księ­dza Mar­ka Sta­ro­wiej­skie­go. Podob­nie moż­na zna­leźć na ryn­ku wydaw­ni­czym tek­sty doty­czą­ce esseń­czy­ków i zwo­jów odkry­tych w Qum­ran łącz­nie z ich tłu­ma­cze­niem. Arty­kuł pt. „Kod Dana Brow­na” autor­stwa Jana Kwa­pi­sza do któ­re­go lek­tu­ry rów­nież nama­wiam zamie­ścił z kolei mie­sięcz­nik histo­rycz­ny Mówią Wie­ki. Arty­kuł ten dostęp­ny jest w sie­ci.

Doro­ta Walen­cik