Kontekst Wcielenia — Kontekst Wiary

Pier­wot­ne gmi­ny chrze­ści­jań­skie roz­sia­ne szcze­gól­nie we połu­dnio­wo-wschod­niej czę­ści Impe­rium, nie two­rzy­ły jed­no­li­tej tkan­ki orga­ni­za­cyj­nej. Ist­nie­je co praw­da sil­na toż­sa­mość ducho­wa, tj. rozu­mie­nie Kościo­ła jako wspól­no­ty (koino­nia), wie­rzą­cej w Zmar­twych­wsta­łe­go Chry­stu­sa, ale już same nabo­żeń­stwa, kalen­darz litur­gicz­ny, uży­wa­ne tek­sty pism nowo­te­sta­men­tal­nych, róż­nią się zasad­ni­czo mię­dzy Azją Mniej­szą, Gre­cją i samym Rzy­mem. Sam chrzest, choć prze­wa­ża­ła for­mu­ła try­ni­tar­na i uży­wa­no powszech­nie wody, prze­bie­gał zupeł­nie ina­czej w Alek­san­drii, a ina­czej w Koryn­cie czy Pon­cie. Eucha­ry­stia mogła być spra­wo­wa­na przez pro­ro­ków, tj. cha­ry­zma­tycz­nych lide­rów danej gru­py, o czym świad­czy sta­ro­żyt­ny zbiór praw gmi­ny chrze­ści­jań­skiej Dida­che. Pierw­si chrze­ści­ja­nie byli w sta­nie myśleć, modlić się i nauczać o Bogu wcie­lo­nym w bar­dzo swo­bod­ny itwór­czy spo­sób, kie­ru­jąc swo­je prze­sła­nie do ludzi z róż­nych warstw śro­do­wisk. Do każ­de­go prze­ma­wia­li – jak Paweł na Are­opa­gu – w jego wła­snym języ­ku men­tal­no­ści i kul­tu­ry.

Ser­decz­nie zapra­sza­my Czy­tel­ni­ków EAI Ekumenizm.pl do lek­tu­ry nowe­go tek­stu ks. dr. Pio­tra Ash­wi­na-Siej­kow­skie­go pt. Kon­tekst Wcie­le­nia – Kon­tekst Wia­ry. Peł­na wer­sja arty­ku­łu dostęp­na jest na stro­nach Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da.