Lokalny głos w sprawie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan

Pisząc tekst dla Tygo­dni­ka “Extra Cie­cha­nów” o lokal­nych obcho­dach Tygo­dnia Powszech­nej Modli­twy o Jed­ność Chrze­ści­jan zwró­ci­łem się z proś­bą o wypo­wiedź m.in. do pasto­ra Prze­my­sła­wa Bart­cza­ka z cie­cha­now­skiej “Spo­łecz­no­ści Chrze­ści­jań­skiej” (Wspól­no­ta Kościo­łów Chry­stu­so­wych w RP). Z uwa­gi na jej dużą obję­tość nie było moż­li­wo­ści zamiesz­cze­nia peł­nej wer­sji w lokal­nym Tygo­dni­ku. Dla­te­go pozwa­lam sobie przed­sta­wić ją w cało­ści na forum EAI.

“Spra­wa modli­twy o jed­ność wśród naśla­dow­ców Jezu­sa Chry­stu­sa to temat wyraź­nie akcen­to­wa­ny w Sło­wie Bożym. Pan Jezus dobit­nie pod­kre­śla wagę tego pro­ble­mu – czy­ta­my o tym mię­dzy inny­mi w Ewan­ge­lii Św. Jana:

„Obja­wi­łem imię Two­je ludziom, któ­rych Mi dałeś ze świa­ta. Two­imi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zacho­wa­li sło­wo Two­je. Teraz pozna­li, że wszyst­ko, cokol­wiek Mi dałeś, pocho­dzi od Cie­bie. Sło­wa bowiem, któ­re Mi powie­rzy­łeś, im prze­ka­za­łem, a oni je przy­ję­li i praw­dzi­wie pozna­li, że od Cie­bie wysze­dłem, oraz uwie­rzy­li, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi pro­szę, nie pro­szę za świa­tem, ale za tymi, któ­rych Mi dałeś, ponie­waż są Two­imi. Wszyst­ko bowiem moje jest Two­je, a Two­je jest moje, i w nich zosta­łem oto­czo­ny chwałą.Już nie jestem na świe­cie, ale oni są jesz­cze na świe­cie, a Ja idę do Cie­bie. Ojcze Świę­ty, zacho­waj ich w Two­im imie­niu, któ­re Mi dałeś, aby tak jak My sta­no­wi­li jed­no.” (rozdz. 17:6 ‑11).

Widzi­my, że modli­twa o jed­ność wie­rzą­cych była zapo­cząt­ko­wa­na już przez nasze­go Arcy­ka­pła­na, Syna Boże­go, Jezu­sa Chry­stu­sa, Jego też powin­ni­śmy naśla­do­wać ucząc się modli­twy. Chry­stus zawę­ził swo­ja proś­bę do Ojca o jed­ność do tych, któ­rzy przy­ję­li Sło­wo Boże i uwie­rzy­li w Boskie pocho­dze­nie Mesja­sza decy­du­jąc się porzu­cić dla Nie­go grzesz­ne życie, to bar­dzo waż­na wska­zów­ka. Pro­sząc Boga o jed­ność war­to się zasta­no­wić nad przy­czy­na­mi jej bra­ku i szu­kać wspól­ne­go mia­now­ni­ka, nie­za­leż­ne­go auto­ry­te­tu uzna­ne­go przez wszyst­kich.

To wła­śnie oso­ba Jezu­sa Chry­stu­sa i nauka Pisma Świę­te­go jest dla nas nie­zmien­nym fun­da­men­tem, na któ­rym win­na być budo­wa­na jed­ność Chrze­ści­jan. Brak tego fun­da­men­tu, sta­wia­nie ludz­kich nauk i tra­dy­cji ponad praw­dę Boże­go Sło­wa, czy­ni wszel­kie modli­twy o jed­ność bez­owoc­ny­mi. Odej­ście wie­lu wyznań od nad­rzęd­ne­go auto­ry­te­tu Pisma Świę­te­go wnio­sło tyle roz­bież­nych nauk, ludz­kiej chwa­ły i mar­twej tra­dy­cji w sze­re­gi wyznaw­ców Chry­stu­sa. Jest to zasad­ni­cza przy­czy­na bra­ku jed­no­ści i modląc się w tej dzie­dzi­nie win­ni­śmy pomy­śleć o usu­nię­ciu źró­dła pro­ble­mu aby nasze modli­twy mogły zostać wysłu­cha­ne, byśmy byli praw­dzi­wie jed­no w Panu Jezu­sie – bo prze­cież na tym nam powin­no zale­żeć bar­dziej niż na corocz­nym obcho­dze­niu „Tygo­dnia Modlitw o Jed­ność”.

Apo­stoł Paweł gor­li­wie zabie­gał o jed­ność wie­rzą­cych pod­czas swo­jej życio­wej służ­by. Już w I wie­ku poja­wi­ło się w Koście­le wie­le here­tyc­kich nauk. Gno­za, lega­lizm jak i filo­zo­fia hoł­do­wa­nia grzesz­ne­mu życiu pod pozo­rem łaski Bożej ata­ko­wa­ły naucza­nie apo­stol­skie. Ten pokor­ny słu­ga Boży prze­wi­du­jąc przy­szłe podzia­ły śmia­ło prze­strze­gał:

„Nadzi­wić się nie mogę, że od Tego, któ­ry was łaską Chry­stu­sa powo­łał, tak szyb­ko chce­cie przejść do innej Ewangelii.Innej jed­nak Ewan­ge­lii nie ma: są tyl­ko jacyś ludzie, któ­rzy sie­ją wśród was zamęt i któ­rzy chcie­li­by prze­krę­cić Ewan­ge­lię Chrystusową.Ale gdy­by­śmy nawet my lub anioł z nie­ba gło­sił wam Ewan­ge­lię róż­ną od tej, któ­rą wam gło­si­li­śmy — niech będzie prze­klę­ty! Już to przed­tem powie­dzie­li­śmy, a teraz jesz­cze mówię: Gdy­by wam kto gło­sił Ewan­ge­lię róż­ną od tej, któ­rą (od nas) otrzy­ma­li­ście — niech będzie prze­klę­ty!” List do Gala­cjan 1:6–9

Ten­że Paweł nie oba­wiał się publicz­nie skar­cić obłud­ne postę­po­wa­nie apo­sto­ła Pio­tra sta­wia­jąc praw­dę ponad jed­ność (List do Gala­cjan 2:11–14). Trwa­ła, auten­tycz­na jed­ność jest moż­li­wa nie w opar­ciu o tole­ran­cje a jedy­nie na bazie Praw­dy, któ­rą jest Chry­stus i Jego Ewan­ge­lia. Pro­ro­cze poucze­nie otrzy­mu­je uczeń Apo­sto­ła Paw­ła – Tymo­te­usz:

„Zakli­nam cię wobec Boga i Chry­stu­sa Jezu­sa, któ­ry będzie sądził żywych i umar­łych, i na Jego poja­wie­nie się, i na Jego kró­le­stwo: głoś naukę, nasta­waj w porę, nie w porę, (w razie potrze­by) wykaż błąd, poucz, pod­nieś na duchu z całą cier­pli­wo­ścią, ile­kroć nauczasz.Przyjdzie bowiem chwi­la, kie­dy zdro­wej nauki nie będą zno­si­li, ale według wła­snych pożą­dań — ponie­waż ich uszy świerz­bią — będą sobie mno­ży­li nauczycieli.Będą się odwra­ca­li od słu­cha­nia praw­dy, a obró­cą się ku zmy­ślo­nym opo­wia­da­niom.” 2 List do Tymo­te­usza 4:1 ‑4.

Docho­dze­nie do jed­no­ści wyma­ga, oprócz modli­twy, dużej odwa­gi, szcze­ro­ści i poko­ry. Pan Jezus nie mógł dojść do poro­zu­mie­nia z ówcze­sny­mi przy­wód­ca­mi naj­sil­niej­szych stron­nictw juda­istycz­nych – Sadu­ce­usza­mi i Fary­ze­usza­mi. Na prze­szko­dzie sta­nę­ła pycha, miłość pie­nią­dza, ludz­ka chwa­ła i odej­ście od prze­strze­ga­nia nauki Pisma na rzecz skru­pu­lat­no­ści w wypeł­nia­niu ludz­kich prze­pi­sów: „On zaś rzekł im: Dobrze Iza­jasz pro­ro­ko­wał o was, obłud­ni­kach, jak napi­sa­no: Lud ten czci mnie war­ga­mi, ale ser­ce ich dale­ko jest ode mnie. Darem­nie mi jed­nak cześć odda­ją, gło­sząc nauki, któ­re są naka­za­mi ludzkimi.Przykazania Boże zanie­dbu­je­cie, a ludz­kiej nauki się trzy­ma­cie. I mówił im: Chy­trze uchy­la­cie przy­ka­za­nie Boże, aby naukę swo­ją zacho­wać.” (Ewan­ge­lia Św. Mar­ka 7:6–9)

Śmia­ła obro­na praw­dy Boże­go Sło­wa zakoń­czy­ła się odku­pień­czą ofia­rą krzy­ża. Histo­ria lubi się powta­rzać, cie­ka­we czy dzi­siaj nasz Pan nie miał­by podob­nych pro­ble­mów… Na prze­strze­ni wie­ków chrze­ści­jań­scy męczen­ni­cy umie­ra­li nie za modli­twy o jed­ność, ale za trwa­nie przy praw­dzie Ewan­ge­lii na bazie, któ­rej moż­na jed­no­czyć Kościół. Jed­no­cze­śnie para­dok­sal­nie tysią­ce było mor­do­wa­nych w imię jed­no­ści przez tych, któ­rzy jed­ność poj­mo­wa­li jako bez­względ­ne pod­po­rząd­ko­wa­nie się ich „nie­omyl­nym” ludz­kim naukom.

W okre­sie, kie­dy wie­lu wyznaw­ców chrze­ści­jań­stwa będzie modli­ła się o jed­ność chrze­ści­jan nasza modli­twa jest jed­no­cze­śnie woła­niem o rady­kal­ny powrót do czy­sto­ści nauki Sło­wa Boże­go zgod­nej z filo­zo­fią pierw­szych uczniów: „Trze­ba bar­dziej słu­chać Boga niż ludzi — odpo­wie­dział Piotr i Apo­sto­ło­wie.”(Dzie­je Apo­stol­skie 5:29). Zachę­ca­my wszyst­kich do sys­te­ma­tycz­nej lek­tu­ry Ewan­ge­lii i prze­strze­ga­nia jej zasad. Będzie to naj­lep­szym wspar­ciem dla naszych modlitw o jed­ność jak­że potrzeb­ną dzi­siej­sze­mu Kościo­ło­wi.”

Pastor Prze­my­sław Bart­czak