Mandeizm — znikają czciciele Jana Chrzciciela

Mało kto wie, że w Ira­ku­funk­cjo­nu­je mało zna­na reli­gia zwa­na man­de­izmem, któ­rej wiel­kim mistrzem jest św. Jan Chrzci­ciel. Na począt­ku lat dzie­więć­dzie­sią­tych XX wie­ku było ich w ira­ku ok. 60 tysię­cy. Dziś pozo­sta­ło ich jedy­nie 5–7 tysię­cy. Według danych Sto­wa­rzy­sze­nia Man­de­istycz­ne­go w USA z sie­dzi­bą w New Jer­sey, wie­lu­wy­znaw­ców man­de­izmu­ucie­kło przed prze­śla­do­wa­nia­mi ze stro­ny muzuł­mań­skich eks­tre­mi­stów.

Oko­ło 1500 ame­ry­kań­skich man­de­istów czy­ni­ło wszyst­ko, aby ścią­gnąć swo­ichw­spół­wy­znaw­ców z Ira­ku, Syrii i Jor­da­nii. Nie­ste­ty, nie jest nas wie­lu, a wła­śnie licz­by rzą­dzą — powie­dział miesz­ka­ją­cy wMor­ri­stown Suha­ib Nashi, jeden z człon­ków sto­wa­rzy­sze­nia poma­ga­ją­ce­go uchodź­com z Bli­skie­go Wscho­du.

Według przy­wód­ców tej reli­gii, dzie­siąt­ki tysię­cy man­de­istów jest dzi­siaj roz­sia­nych po całym świe­cie, w tymsz­cze­gól­nie w Nowym Yor­ku i Detro­it. Fakt ten bar­dzo ich nie­po­koi, ponie­waż roz­pro­sze­nie przy­czy­nia się do osła­bie­nia wia­ry, zwłasz­cza, kie­dy ci żenią się z oso­ba­mi wyzna­ją­cyc­mi inną reli­gię. Według Nashi­’e­go, nadzie­ja, aby man­de­izm prze­trwał dłu­żej niż dwa lub trzy poko­le­nia jest nie­wiel­ka. Man­de­ista musi się uro­dzić man­de­istą i dzie­ci z mie­sza­nych mał­żeństw nie są zbyt chęt­nie akcep­to­wa­ne przez kapła­nów.

60-let­ni Mamo­on Aldu­la­imi z Lake Gro­ve (USA) jest przy­wód­cą miej­sco­wej wspól­no­ty man­de­istów. Jego 20-let­ni syn, Hani Aldu­la­imi, oże­nił się z Ame­ry­kan­ką z rodzi­ny bap­ty­stycz­nej. Pod­czas ślu­bu pan­na mło­da nio­sła “dar­fash”, czy­li man­de­istycz­ny krzyż. Uczy­ni­ła to z sza­cun­ku dla reli­gii swo­je­go męża i jego rodzi­ny.

Man­de­izm jest odga­łę­zie­niem daw­ne­go gno­sty­cy­zmu, któ­ry przy­jął nie­któ­re­ele­men­ty chrze­ści­jań­stwa. Za swo­je­go wiel­kie­go mistrza uwa­ża Jana Chrzci­cie­la. Chrzest w man­de­izmie ozna­cza­ści­sły zwią­zek z “świa­tem świa­tła”, któ­ry uwa­ża się­za lep­szy, ani­że­li ten mate­rial­ny.

Według Char­le­sa Haber­la, instruk­to­ra nauk doty­czą­cych Środ­ko­we­go Wscho­du na Uni­wer­sy­te­cie Rut­ger­sa, man­de­izm uka­zu­je znacz­ną część kul­tu­ry tego regio­nu świa­ta przed poja­wie­niem się isla­mu. Uczo­ny jest w trak­cie wyda­nia jed­nej z głów­nych świę­tych ksiąg man­de­izmu, po raz pierw­szy od pół­to­ra wie­ku. Pod­kre­ślił, że już wkrót­ce może zupeł­nie zanik­nąć olbrzy­mia lite­rac­ka spu­ści­zna man­de­izmu. To tak, jak­by pod­pa­lo­no jakieś muzeum lub biblio­te­kę — dodał Haberl.

Nie­licz­ni man­de­iści, któ­rzy pozo­sta­li w Ira­ku, żyją w cią­głym stra­chu. Kuzyn ojca pedia­try Nashi´ego, Suha­il Jani Sahar, został zamor­do­wa­ny przez szy­itów w listo­pa­dzie 2006 r. W czerw­cu sun­ni­ci zamor­do­wa­li inne­go krew­ne­go. W stre­fach, gdzie więk­szo­ścią są szy­ici, zabi­ja się man­de­istów i chrze­ści­jan razem z sun­ni­ta­mi. W stre­fach w więk­szo­ści zamiesz­ka­łych przez suni­tów, man­de­istów i chrze­ści­jan zabi­ja się razem z szy­ita­mi — powie­dział Nashi. Uwa­ża, że man­de­iści wkrót­ce znik­ną z Ira­ku.

Pani Jorunn Buc­kley, pro­fe­sor reli­gii w Bow­do­in Col­le­ge w Brun­swick, badacz­ka man­de­izmu i ich adwo­kat przed try­bu­na­ła­mi emi­granc­ki­mi, uwa­ża, że rząd USA mógł­by uczy­nić o wie­le wię­cej, aby wywieźć man­de­istów z kra­jów, w któ­rych żyją zagro­że­ni prze­śla­do­wa­nia­mi. Nie jest ich wie­lu. Tu nie cho­dzi o pięć milio­nów osób — argu­men­tu­je. Tym­cza­sem Depar­ta­ment Sta­nu USA­wy­dał oświad­cze­nie, żeprze­kro­czył­moż­li­wo­ści, pozwa­la­ją­ce na spro­wa­dza­nie ucie­ki­nie­rów z Ira­ku, w tym lud­ność nale­żą­cą do mniej­szo­ści reli­gij­nych.

foto: aretsbild.se