Miłość

“Miłość to nie stward­nia­ła sko­ru­pa, lecz coś żywe­go. Dzie­ła miło­ści, gło­sze­nie miło­ści sta­no­wią dro­gę do poko­ju. A gdzie zaczy­na się ta miłość? W naszych ser­cach. Musi­my wie­dzieć, że stwo­rzo­no nas do wiel­kich rze­czy. Nie po to, byśmy sta­li się nume­rem, nie po to, byśmy ubie­ga­li się o dyplo­my czy stop­nie nauko­we, o tę pra­cę czy inną. Stwo­rzo­no nas, byśmy kocha­li i byli kocha­ni.” Ktoś wypo­wie­dział takie pięk­ne sło­wa. Ale, po co, do kogo docie­ra dziś jaki­kol­wiek apel o miłość. Trwa woj­na, nie­usta­ją­ca woj­na o pie­niądz, o to, aby kosz­tem bied­ne­go czło­wie­ka boga­ci­ły się chrze­ści­jań­skie naro­dy. Nasze ser­ca nie są otwar­te na dru­gie­go czło­wie­ka, ponie­waż w naszych wnę­trzach jest pust­ka. Nie potra­fi­my kochać. Życie dzi­siej­szych chrze­ści­jan bar­dzo mało wspól­ne­go ma z ich wia­rą. Co ozna­cza sło­wo miłość? No wła­śnie, zapy­taj­my samych sie­bie dro­dzy chrze­ści­ja­nie, czy potra­fi­my kochać? Jeśli nie zawład­nął nami cał­ko­wi­cie ego­izm, to może jakaś iskier­ka nadziei jesz­cze się żarzy. A prze­cież tak nie­wie­le potrze­ba, gdy się widzi Chry­stu­sa, któ­ry cią­gle umie­ra z miło­ści do nas.