Misja Nadziei i Miłości — pierwsze pieniądze z Polski

Zwra­ca­łem się z proś­bą o pomoc do Pola­ków róż­nych insty­tu­cji, wyznań reli­gij­nych, a nawet do agno­sty­ków pro­wa­dzą­cych inter­ne­to­wą dzia­łal­ność. Nie­ste­ty, reak­cja była bar­dzo nie­wiel­ka, w prak­ty­ce pra­wie jej nie było. Więk­sze insty­tu­cje zawsze wyma­wia­ły się inny­mi potrze­ba­mi, inni nie odpo­wie­dzie­li, jesz­cze inni obie­ca­li pomoc w przy­szło­ści. Ogól­na obo­jęt­ność była jed­na­ko­wa wśród wie­rzą­cych i nie­wie­rzą­cych w Boga. Zda­je się, że nie­ste­ty, ale odkry­łem czyn­nik, któ­ry ich ze sobą łączy – obo­jęt­ność wobec innych, wobec tra­ge­dii bie­dy, jeśli ta nie zosta­ła roz­le­kla­mo­wa­na w tele­wi­zji lub nie zaję­ła się nią jakaś wiel­ka, zbiu­ro­kra­ty­zo­wa­na insty­tu­cja, któ­ra ma środ­ki do zro­bie­nia odpo­wied­nie­go wokół niej hała­su.

Pod koniec czerw­ca otrzy­ma­łem poprzezks. Ada­ma pierw­sze zebra­ne na kon­cie pie­nią­dze, 345 reais, czy­li oko­ło 140 dola­rów (na kon­cie pozo­sta­ła jesz­cze mała kwo­ta). Jestem wdzięcz­ny wszyst­kim ofia­ro­daw­com, ale zara­zem czu­ję pewien zawód co do moich roda­ków. Oczy­wi­ście, że nie mam zamia­ru się zała­my­wać, ale będę dalej wal­czył prze­ciw bie­dzie wśród tutej­szej dzie­ciar­ni.

Jutro prze­ka­żę prze­wod­nic­two Misji Nadziei i Miło­ści nowej oso­bie, nauczy­ciel­ce Iolan­dzie. Ja dalej pozo­sta­nę zastęp­cą i aktyw­nie będę dzia­łał w ramach Misji.

Zło nędzy nie ma reli­gii, oby­wa­tel­stwa, czy rasy. Zło jest złem, a nędza jest zawsze złem, ale zwłasz­cza, kie­dy dosię­ga małe dzie­ci. W Misji Nadziei i Miło­ści dzia­ła­ją głów­nie nauczy­cie­le, któ­rzy maja róż­ny kolor skó­ry i nale­żą do róż­nych chrze­ści­jań­skich wyznań. Może­my pomóc, jeśli tyl­ko tego zechce­my.

::Ekumenizm.pl: Potrzeb­ny cement — EAI oraz “Misja Nadziei i Miło­ści” orga­ni­zu­ją pomoc

Adop­cja na odle­głość