Anglikanie będą rozmawiać o prymacie papieskim

Pod­czas Syno­du Kościo­ła Anglii w lutym br. Otwar­ta zosta­nie dys­uk­sja na temat moż­li­wo­ści uzna­nia pry­ma­tu papie­skie­go oraz nie­omyl­no­ści bisku­pa Rzy­mu w nie­któ­rych spra­wach wia­ry. Jak dono­si lon­dyń­ski dzien­nik The Daily Tele­graph, powo­łu­jąc się na agen­cję Kath­press, wstęp­ny doku­ment mie­sza­nej komi­sji rzym­sko­ka­to­lic­ko-angli­kań­skiej ma jed­nak nikłe szan­se na apro­ba­tę syno­du.

David Phi­lipps, czło­nek Syno­du Kościo­ła Anglii powie­dział gaze­cie The Daily Tele­graph, że uzna­nie uni­wer­sal­ne­go pry­ma­tu papie­skie­go nie wcho­dzi w grę, nawet jeśli będą poszu­ki­wa­ne „nowe for­my sluż­by Pio­tra, do cze­go też wie­lo­krot­nie zachę­cał Jan Pawel II. Według Phi­lip­p­sa nie do zaak­cep­to­wa­nia jest też takie rozu­mie­nie pry­ma­tu, według któ­re­go biskup Rzy­mu był­by „rzecz­ni­kiem chrze­ści­jań­stwa”. Jesz­cze więk­szą prze­szko­dą jest dogmat o nie­omyl­no­ści papie­ża w spra­wach wia­ry i moral­no­ści. Zde­cy­do­wa­na wiek­szość angli­kań­skich bisku­pów, nie wyłą­cza­jąc arcy­bi­sku­pa Can­ter­bu­ry Rowa­na Wil­liam­sa, odrzu­ca dogmat o nie­omyl­no­ści papie­ża, ogło­szo­ny w 1870 roku.

Pro­ble­mem we wza­jem­nych rela­cjach są też świę­ce­nia kapłań­skie dla kobiet, umoż­li­wio­ne przez kon­fe­ren­cję w Lam­beth w 1988 roku. Wów­czas kil­ku bisku­pów angli­kań­skich oraz 300 księ­ży prze­szło na rzym­ski kato­li­cyzm, co znacz­nie obcią­ży­ło wza­jem­ne rela­cje.

Rów­nież wyświę­ce­nie homo­sek­su­al­ne­go duchow­ne­go na bisku­pa angli­kań­skiej Die­ce­zji New Hamp­shi­re w USA utrud­ni­ło obu­stron­ny dia­log teo­lo­gicz­ny.