“Boże, w swojej łasce przemień świat”

Głów­ny temat IX Zgro­ma­dze­nia Świa­to­wej Rady Kościo­łów (ŚRK), “Boże, w swo­jej łasce prze­mień świat”, został poru­szo­ny głów­nie na ple­num, któ­re­go mode­ra­tor­ką była pani pastor Naro­do­wej Kon­wen­cji Bap­ty­stów USA, dr Angéli­que Wal­ker-Smith. Poni­żej zamiesz­cza­my skrót nie­któ­rych świa­dectw i wystą­pień.

Gra­cia Vio­le­ta Ross z Boli­wii jest cór­ką pasto­ra i nosi­ciel­ką wiru­sa HIV. Zosta­ła zara­żo­na, kie­dy wra­ca­jąc z zaba­wy zgwał­ci­ło ją kil­ku nie­zna­nych spraw­ców. Przez dłu­gi czas żyła w cięż­kiej depre­sji. Dopie­ro sio­stra prze­ko­na­ła ją, że powin­na opo­wie­dzieć o wszyst­kim rodzi­com. Nie wie­dzia­ła jedy­nie, jak to uczy­nić, ponie­waż oni nigdy nawet nie poru­sza­li w roz­mo­wach tema­tu sek­su, więc nie wie­dzia­ła, jak zare­agu­ją na jej sło­wa: “jestem zara­żo­na wiru­sem HIV”. W koń­cu napi­sa­ła do nich list.

Jej rodzi­ce byli zszo­ko­wa­ni. Przy­ję­li ją z otwar­ty­mi ramio­na­mi, a jedy­nie widać było na ich twa­rzach pyta­nie: “Jak to mogło się przy­tra­fić naszej cór­ce?”. Bóg jed­nak prze­mie­nił jej życie i ze zbun­to­wa­nej nasto­lat­ki zmie­ni­ła się w odpo­wie­dzial­ną oso­bę, któ­ra zaczę­ła pro­wa­dzić spo­tka­nia na temat AIDS.

“Moja rodzi­na i ja zde­cy­do­wa­li­śmy się na powia­do­mie­nie nasze­go zbo­ru o mojej cho­ro­bie. Bar­dzo się oba­wia­li­śmy. Wie­le się modli­li­śmy i Bóg przy­go­to­wał ser­ca wszyst­kich, ponie­waż jedy­nie spo­tka­łam się z życz­li­wo­ścią i wspar­ciem. Ten Kościół, któ­ry kocham, jest darem, któ­ry otrzy­ma­łam od Boga”, powie­dzia­ła Gra­cia. Gra­cia od nie­daw­na stoi na cze­le Boli­wij­skiej Spo­łecz­no­ści Osób Żyją­cych z HIV. Car­men Lans­dow­ne jest pomkiem Indian i żyje w Kana­dzie. Według niej jest wręcz już czymś nie­moż­li­wym, aby dalej inge­ro­wać w naszą, ludz­ką rela­cję z zie­mią. Wska­za­ła ona na fakt, że IX Zgro­ma­dze­nie Świa­to­wej Rady Kościo­łów z naci­skiem nawią­zy­wa­ło do tema­tu wody i sze­ro­ko poję­tej eko­lo­gii. Tym­cza­sem współ­cze­sne pro­ble­my, któ­re przy­czy­nia­ją się do degra­da­cji zie­mi i nie­po­trzeb­nej utra­ty wody, są prze­cież spo­wo­do­wa­ne wła­śnie przez isto­ty ludz­kie. “Pro­sząc Boga o łaskę prze­mie­nie­nia zie­mi, potrze­bu­je­my sami być goto­wi do prze­ję­cia odpo­wie­dzial­no­ści jako ludz­kość, za ta prze­mia­nę”, powie­dzia­ła pani Car­men.

Pau­la Deve­jiab przy­by­ła do Por­to Ale­gre z Arme­nii. Według niej naród ormiań­ski jest naj­lep­szym przy­kła­dem, jak Bóg, w swo­jej łasce, prze­mie­nia spo­łe­czeń­stwo. “Wycier­pie­li­śmy prze­śla­do­wa­nia, inwa­zje i ucie­mię­że­nie, kie­dy przy­ję­li­śmy chrze­ści­jań­stwo. Powin­ni­śmy byli już daw­no znik­nąć”, stwier­dzi­ła Pau­la. Nawet jed­nak roz­pro­sze­ni po róż­nych kra­jach Ormia­nie zacho­wa­li swo­ją wia­rę. “Przy­sto­so­wa­li­śmy nasze domy i nauczy­li­śmy się współ­żyć z oso­ba­mi wyzna­ją­cy­mi inne reli­gie”, powie­dzia­ła doda­jąc, że to, co było dla nich nie­ko­rzyst­ne, oni prze­mie­ni­li na swo­ją korzyść. Wygna­nia i prze­śla­do­wa­nie wzmoc­ni­ło nasza wia­rę oraz wię­zi mię­dzy nami. Uwie­rzy­li­śmy, że Bóg jest w sta­nie obró­cić naj­więk­sze tra­ge­die w swo­je błogosławieństwo.Feministyczna teo­loż­ka Namso­on Kang pod­kre­śli­ła, że Boże prze­mia­ny mają miej­sce tak­że dzię­ki eku­me­ni­zmo­wi. Podzie­li­ła ona eku­me­nizm na dwie kate­go­rie: na ten, któ­ry jest niczym innym, jak jedy­nie pusty­mi fra­ze­sa­mi, prze­ja­wia­ją­cy­mi się w oko­licz­no­ścio­wych dekla­ra­cjach o bra­ter­stwie, oraz na ten poważ­niej­szy, któ­re­mu towa­rzy­szy chrze­ści­jań­ska prze­mia­na i któ­ry wyma­ga praw­dzi­we­go nawró­ce­nia w myśle­niu o sobie nawza­jem. To eku­me­nizm, dzię­ki któ­re­mu kościo­ły i chrze­ści­ja­nie mogą wspól­nie dawać świa­dec­two przed świa­tem miło­ści Bożej, a nie jedy­nie tole­ro­wać się wza­jem­nie, czy wręcz toczyć bra­to­bój­cze wal­ki.

Sara New­land-Mar­tin uro­dzi­ła się ze znie­kształ­co­ny­mi noga­mi i dla­te­go zosta­ła porzu­co­na przez swo­ich rodzi­ców. Zaję­li się nią dwaj leka­rze, dzię­ki któ­rym zro­bio­no jej ope­ra­cję, w wyni­ku, cze­go moż­li­we było uży­wa­nie pro­tez po ampu­ta­cji jej nóg. Sara zosta­ła odda­na do przy­tuł­ku dla dzie­ci z róż­ny­mi poważ­ny­mi wada­mi fizycz­ny­mi. Więk­szość dzie­ci w ośrod­ku posia­da­ła rodzi­ny, któ­re przy­naj­mniej czę­ścio­wo inte­re­so­wa­ły się losem swo­ich dzie­ci, jedy­nie Sara nie mia­ła niko­go. Czu­ła się odrzu­co­na i nie chcia­na przez niko­go. Bóg jed­nak prze­mie­nił jej życie w chwi­li, kie­dy nauczy­ła się poru­szać na pro­te­zach nóg i zaczę­ła uczęsz­czać do szko­ły. “Kie­dy sta­łam się chrze­ści­jan­ką, Jezus zaczął prze­mie­niać mnie na swój spo­sób. Mogłam prze­ba­czyć moim rodzi­com i moje myśli zaczę­ły być kształ­to­wa­ne przez Boga”, powie­dzia­ła Sara. Dzi­siaj Sara zaj­mu­je się pra­cą z dzieć­mi porzu­co­ny­mi przez swo­ich rodzi­ców.

Pra­wo­sław­ny teo­log Joseph Bosch oświad­czył, że pro­ces prze­mia­ny stwo­rzo­ne­go świa­ta zaczy­na się w samym akcie two­rze­nia. “Bóg przy­no­si życie isto­tom, któ­re są uczy­nio­ne z innej sub­stan­cji; wycią­gnię­te z nie­by­tu, a nie z jego esen­cji. To jest zasa­dą prze­mie­nie­nia, któ­re osią­gnie swój szczyt wraz z dru­gim przyj­ściem Chry­stu­sa”, powie­dział Bosch. Według nie­go Bóg rzu­ca wyzwa­nie nie tyl­ko Kościo­łom, ale rów­nież każ­de­mu z nas i pyta: Co mogą uczy­nić wspól­nie, aby prze­mie­nić świat na lep­sze?