Chanukija zapłonęła przed Pałacem Kultury

Już dru­gi rok z rzę­du pod war­szaw­skim Pała­cem Kul­tu­ry i Nauki sta­nę­ła kil­ku­me­tro­wa, cha­nu­ko­wa meno­ra. Wczo­raj, 4. dnia trwa­ją­ce­go wła­śnie żydow­skie­go Świę­ta Świa­teł, naczel­ny rabin Szwaj­ca­rii, Abra­ham Yafe Schle­zin­ger, zapa­lił 4 lam­py oliw­ne. W mie­ście, z któ­re­go po woj­nie żydow­ska kul­tu­ra znik­nę­ła nie­mal cał­ko­wi­cie, care­mo­nia zapa­le­nia cha­nu­ki­ji wzbu­dza u wyznaw­ców juda­izmu szcze­gól­ne wzru­sze­nie. Uro­czy­stość obser­wo­wa­ło kil­ka­na­ście osób.

Cha­nu­ka trwa 8 dni, a roz­po­czy­na się 25. dnia mie­sią­ca kislew. W tym roku zbie­gła się w cza­sie z Bożym Naro­dze­niem, dla­te­go też bli­skie sąsiedz­two żydow­skie­go świecz­ni­ka i cho­in­ki nabra­ło zna­cze­nia sym­bo­licz­ne­go i przy­po­mi­na o nie­daw­nej koeg­zy­sten­cji dwóch kul­tur w War­sza­wie.

Żydow­skie świę­to upa­mięt­nia cud, jaki miał miej­sce pod­czas powsta­nia Judy Macha­be­usza, wywo­ła­ne­go zbesz­czesz­cze­niem Świą­ty­ni Jero­zo­lim­skiej wize­run­ka­mi grec­kich bogów oraz naka­zem odda­wa­nia im czci. Po wej­ściu do Świą­ty­ni powstań­cy zoba­czy­li, że pozo­sta­ła tyl­ko nie­wiel­ka ilość czy­stej rytu­al­nie oli­wy pod­trzy­mu­ją­cej pło­mie­nie meno­ry. Oka­za­ło się jed­nak, że pło­mie­nie pali­ły się tak dłu­go, aż Żydzi wypro­du­ko­wa­li nie­zbęd­ną oli­wę.

Naj­waż­niej­szym rytu­ałem Cha­nu­ki jest zapa­la­nie świa­teł: jed­ne­go pierw­sze­go dnia świę­ta, dwóch — dru­gie­go itd. aż do ósme­go, kie­dy zapa­la­ne jest osiem świa­teł — lamp oliw­nych lub świec. Ósme­go dnia Żydzi śpie­wa­ją hymn Maoz Cur. Podob­nie, jak pod­czas Boże­go Naro­dze­nia, pod­czas świę­ta żydow­skie­go dzie­ci otrzy­mu­ją upo­min­ki.