Chrześcijański seder

Obcho­dze­nie Sede­ru ofe­ru­je kato­li­kom głę­bo­kie wpro­wa­dze­nie w sym­bo­li­kę tra­dy­cyj­ne­go pesa­ho­we­go posił­ku, któ­ra wyko­rzy­sty­wa­na jest pod­czas każ­dej mszy świę­tej. Cho­dzi o wino i nie­za­kwa­szo­ny chleb — pod­kre­śla o. Bob Cola­re­si, szef Kar­me­li­tań­skie­go Cen­trum Ducho­wo­ści w Darien.

W ośrod­ku tym od ponad deka­dy chrze­ści­ja­nie mogą uczest­ni­czyć w posił­kach sede­ro­wych. — To poma­ga zro­zu­mieć sym­bo­le, jaki­mi posłu­żył się Jezus — dodał o. Cola­re­si.

Sio­stry fran­cisz­kan­ki Naj­święt­sze­go Ser­ca tak­że zor­ga­ni­zo­wa­ły kola­cję sede­ro­wą w domu macie­rzy­stym swo­je­go zgro­ma­dze­nie. — Cho­dzi nam o to, by ludzie głę­biej zro­zu­mie­li Ewan­ge­lię i poczu­li, że jest ona wciąż żywa — tłu­ma­czy sio­stra Mari­lyn Ren­nin­ger.

Inne­go zda­nia jest bene­dyk­tyn o. Phi­lip Tim­ko. Jego zda­niem związ­ki mię­dzy sede­rem a mszą nale­żą już do histo­rii. — To rytu­ał reli­gij­ny nale­żą­cy do juda­izmu — pod­kre­ślił.