Czy papież Benedykt XVI spowolni dialog międzyreligijny?

Gdy papież Jan Paweł II zor­ga­ni­zo­wał w Asy­żu pierw­sze spo­tka­nie wyznaw­ców róż­nych reli­gii ówcze­sny pre­fekt Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry, kar­dy­nał Joseph Rat­zin­ger, odmó­wił udzia­łu w uro­czy­stych modli­twach o pokój. Dekla­ra­cja Domi­nus Iesus napi­sa­na przez obec­ne­go papie­ża Bene­dyt­ka XVI przy­po­mnia­ła tra­dy­cyj­ną dok­try­nę Kościo­ła i sprze­ci­wi­ła się jakim­kol­wiek pró­bom rela­ty­wi­za­cji oso­by i dzie­ła Chry­stu­sa. Był to sygnał dla teo­lo­gów z Azji i Afry­ki, któ­rzy w kon­tek­ście dia­lo­gu mię­dzy­re­li­gij­ne­go dopusz­cza­li się, zda­niem pre­fek­ta Rat­zin­ge­ra, zbyt dale­ko idą­cej inkul­tu­ra­cji. Wybór Rat­zin­ge­ra na papie­ża posta­wił pyta­nia nie tyl­ko o przy­szłość dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go, lecz przede wszyst­kim reli­gij­ne­go. Mia­no­wa­nie Micha­ela Louisa Fit­zge­ral­da (68) na nun­cju­sza apo­stol­skie­go w Egip­cie wzmo­gło spe­ku­la­cje nt. ewen­tu­al­nej likwi­da­cji Papie­skiej Rady ds. Dia­lo­gu Mię­dzy­re­li­gij­ne­go ist­nie­ją­cej od 1964 roku.

Abp Fit­zge­rald był dotych­czas prze­wod­ni­czą­cym Rady. Wysła­nie go na pla­ców­kę dyplo­ma­tycz­ną może być postrze­ga­ne jako degra­da­cja, ponie­waż rzad­ko zda­rza się, aby hie­rar­cha Kurii Rzym­skiej sta­wał się nun­cju­szem. Kie­ru­nek jest raczej odwrot­ny. Spraw­dze­ni w nun­cja­tu­rach hie­rar­cho­wie przyj­mo­wa­ni są do pra­cy w cen­tral­nych urzę­dach Kurii Rzym­skiej. Spra­wa jest o tyle dziw­na, że w Egip­cie kato­li­ków pra­wie nie ma, a arcy­bi­skup ma wie­lo­let­nie doświad­cze­nie w pra­cy w Kurii.

Uro­dzo­ny w Anglii, a pocho­dzą­cy z irlandz­kiej rodzi­ny Fit­zge­rald został w 1987 roku sekre­ta­rzem Papie­skiej Rady ds. Dia­lo­gu Mię­dzy­re­li­gij­ne­go. Od 2002 roku był jej sze­fem. Fit­zge­rald zastą­pi na sta­no­wi­sku nun­cju­sza abpa Mar­co Dino Bro­gi, któ­ry został wezwa­ny do waty­kań­skie­go sekre­ta­ria­tu sta­nu.

W śro­do­wi­skach tra­dy­cjo­na­li­stycz­nych abp Fit­zge­rald ucho­dzi za libe­ra­ła. Kon­ser­wa­ty­ści od daw­na zarzu­ca­li hie­rar­sze zbyt małą wyra­zi­stość. Na wie­lu por­ta­lach tra­dy­cjo­na­li­stycz­nych moż­na prze­czy­tać rela­cje i obej­rzeć zdję­cia z mię­dzy­re­li­gij­nych modłów, pod­czas któ­rych na głów­nym ołta­rzu stoi posąg Bud­dy. Pięt­no­wa­ne są rów­nież sło­wa hie­rar­chów, a nawet papie­ży, któ­rzy, zda­niem kry­ty­ków, posu­nę­li się zbyt dale­ko w tole­ran­cji dla isla­mu, czy nawet juda­izmu. Sam papież Bene­dykt XVI jest gorą­cym orę­dow­ni­kiem poro­zu­mie­nia chrze­ści­jań­sko-żydow­skie­go, o czym świad­czy nie tyl­ko jego wizy­ta w koloń­skiej syna­go­dze, lecz przede wszyst­kim jego twór­czość teo­lo­gicz­na. W ame­ry­kań­skich mediach kato­lic­kich poja­wi­ły się spe­ku­la­cje, że Bene­dykt XVI chce zli­kwi­do­wać Radę i wcie­lić ją do innej dyka­ste­rii, obni­ża­jąc przez to ran­gę dia­lo­gu mię­dzy­re­li­gij­ne­go. Infor­ma­cje te wpi­su­ją się w spe­ku­la­cje nt. ocze­ki­wa­nych od daw­na reform Kurii Rzym­skiej oraz mia­no­wa­nia nowych pre­fek­tów, a tak­że w inten­syw­nie pro­wa­dzo­ny dia­log z Brac­twem Kapłań­skim św. Piu­sa X.

:: Ekumenizm.pl: Bene­dykt XVI: islam nie­ule­czal­nie nie­de­mo­kra­tycz­ny