Dialog międzyreligijny, ale jaki?

Dia­log mię­dzy­re­li­gij­ny jest dla Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go impe­ra­ty­wem, ale musi opie­rać się na praw­dzie i szcze­ro­ści — stwier­dza­ją auto­rzy wstęp­nia­ka w dwu­ty­go­dni­ku “Civil­ta Cat­to­li­ca”. Maga­zyn ten ucho­dzić może za swo­isty organ Waty­ka­nu, bowiem wszyst­kie publi­ko­wa­ne w nim tek­sty są przed dru­kiem apro­bo­wa­ne przez Sekre­ta­riat Sta­nu Sto­li­cy Apo­stol­skiej.

Aby dia­log był owoc­ny musi speł­niać dwa pod­sta­wo­we warun­ki: szcze­rość nie oba­wia­ją­ca się róż­nic oraz praw­da. Głów­nym celem dia­lo­gu jest oczy­wi­ście odna­le­zie­nie punk­tów wspól­nych oraz zaże­gna­nie kon­flik­tów i wojen.

W wymia­rze reli­gij­nym cho­dzi tak­że o osią­gnię­cie “kli­ma­tu wza­jem­ne­go poro­zu­mie­nia i sza­cin­ku oraz odrzu­ce­nie nie­to­le­ran­cji i igno­ran­cji z prze­szło­ści”.

Auto­rzy wstęp­nia­ka stwier­dza­ją, że dia­log życia, poro­zu­mie­nia i akcep­ta­cji nie jest jesz­cze niczym trud­nym, praw­dzi­we kło­po­ty poja­wia­ją się w momen­cie, gdy roz­po­czy­na się dia­log teo­lo­gicz­ny. Jego źró­dła­mi są prze­są­dy, nie­po­ro­zu­mie­nia, róż­ni­ce języ­ków, ale tak­że rze­czy­wi­ste­pro­ble­my dogma­tycz­ne.

Civil­ta Cat­to­li­ca skry­ty­ko­wa­ła też ostro tych teo­lo­gów, któ­rzy — w imię otwar­to­ści na inne reli­gie — negu­ją uni­kal­ność wcie­le­nia i oso­by Jezu­sa Chry­stu­sa czy rein­ter­pre­tu­ją dogmat try­ni­tar­ny. “W dia­lo­gu mię­dzy­re­li­gij­nym chrze­ści­jań­stwo nie pró­bu­je stać się akcep­to­wal­ne dla wyznaw­ców innych reli­gii, ale być świad­kiem tego jak ono samo wyzna­je swo­ją praw­dzi­wą natu­rę” — pod­kre­śli­li auto­rzy. “Dia­log mię­dzy­re­li­gij­ny będzie auten­tycz­ny tyl­ko wte­dy, gdy pro­wa­dzą­cy go — pre­zen­tu­ją wła­sne wyzna­nie w jego peł­ni i inte­gral­no­ści”.