Dominikanie i luteranie

O burz­li­wych rela­cjach mię­dzy domi­ni­ka­na­mi a lute­ra­na­mi opo­wia­da tekst zamiesz­czo­ny na stro­nie www.luter2017.pl, będą­cej ofi­cjal­ną witry­ną Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go na 500-lecie Refor­ma­cji.

W tek­ście, oprócz zary­so­wa­nych kon­fron­ta­cji mię­dzy człon­ka­mi Zako­nu Kazno­dziej­skie­go a zwo­len­ni­ka­mi Refor­ma­cji, zna­la­zło się rów­nież odnie­sie­nie do współ­cze­sne­go eku­me­ni­zmu:

Domi­ni­ka­nie i póź­niej jezu­ici byli tymi zgro­ma­dze­nia­mi zakon­ny­mi, któ­re naj­bar­dziej zasłu­ży­ły się w zwal­cza­nie Refor­ma­cji. Jed­nak w XX wie­ku to wła­śnie domi­ni­kań­scy teo­lo­dzy jako jed­ni z pierw­szych otwie­ra­li się na bar­dziej rze­czo­we spoj­rze­nie na Refor­ma­cję i same­go Lutra. War­to wspo­mnieć jed­ne­go z naj­słyn­niej­szych domi­ni­ka­nów – kar­dy­na­ła Yves Con­ga­ra, któ­ry przy całej kry­ty­ce wobec Lutra i jego teo­lo­gii, znaj­do­wał też prze­ło­mo­we jak na swo­je cza­sy sło­wa. Yves Con­gar prze­ko­ny­wał, że Lutra nale­ży postrze­gać jako jed­ne­go z refor­ma­to­rów całe­go Kościo­ła. Uwa­żał, że eks­ko­mu­ni­ka Lutra nie była dobrą odpo­wie­dzią Kościo­ła urzę­do­we­go, a o Lutrze twier­dził, że pod­no­sił kwe­stie, na któ­re ówcze­sny Kościół nie był w sta­nie odpo­wie­dzieć i na dobrą spra­wę do dziś nie odpo­wie­dział w prze­ko­nu­ją­cy spo­sób.

Cały tekst dostęp­ny jest TUTAJ.