Hiszpańscy Żydzi chcą przenieść się do innego kraju

Wie­lu hisz­pań­skich Żydów myśli poważ­nie o opusz­cze­niu tego kra­ju. Powo­dem jest nowa, pro­pa­le­styń­ska poli­ty­ka hisz­pań­skie­go rzą­du. Mini­ster spraw zagra­nicz­nych tego kra­ju, Migu­el Ángu­el Mora­ti­nos, zobo­wią­zał się, że jego kraj będzie dzia­łał w ramach poli­ty­ki Unii Euro­pej­skiej, aby zapew­nić Pale­styń­czy­kom gra­ni­ce pań­stwa z 1967 r. Cho­dzi m.in. o zie­mie, któ­re Jor­da­nia stra­ci­ła po zaata­ko­wa­niu Izra­ela wła­śnie w tam­tym roku. Doma­ga­nie się powro­tu do daw­nych gra­nic jest dla Izra­ela i Żydów miesz­ka­ją­cych w Hisz­pa­nii nie do przy­ję­cia.

Nowy socja­li­stycz­ny rząd Rodri­gu­éza Zapa­te­ro uza­leż­nio­ny jest od wie­lu małych par­tii lewi­co­wych, któ­re są zna­ne ze swo­je­go anty­se­mic­kie­go nasta­wie­nia. Naj­waż­niej­sza z nich, „Zjed­no­czo­na Lewi­ca”, jest oskar­żo­na w Unii Euro­pej­skiej o takie mani­pu­lo­wa­nie zdję­cia­mi na swo­ich stro­nach inter­ne­to­wych, by móc oskar­żyć wyłącz­nie Żydów. Ci już wcze­śniej patrzy­li z nie­po­ko­jem na rząd Zapa­te­ro, gdy ten włą­czył do nie­go trzech zna­nych pro­pa­le­styń­skich poli­ty­ków: Migeul Ángel Mora­ti­no­sa, mini­stra spraw zagra­nicz­nych i oso­bi­ste­go przy­ja­cie­la Yase­ra Ara­fa­ta; Ber­nar­di­no Leon i Javier Sola­na, Mini­stra Spraw Zagra­nicz­nych Unii Euro­pej­skiej.

Dokąd pra­gną udać się hisz­pań­scy Żydzi? Rady­kal­ny atak hisz­pań­skiej pra­sy, zwłasz­cza od 2000 roku, a przed­tem po 1993 r., dotknął głę­bo­ko żydow­ską mło­dzież. Poli­ty­ka Zapa­te­ro jed­nak pogor­szy­ła sytu­ację i już wie­lu myśli o prze­nie­sie­niu się do USA, Izra­ela, Wiel­kiej Bry­ta­nii lub do Nie­miec, gdzie ist­nie­je solid­ny sys­tem wal­ki z anty­se­mi­ty­zmem. Naj­cie­kaw­sze jed­nak w tym wszyst­kim jest nie tyl­ko to, że rzą­do­wi socja­li­stycz­ne­mu uda­je się doko­nać tego, cze­go nawet nie uda­ło się doko­nać hisz­pań­skiej Inkwi­zy­cji, ale to, iż nowy­mi emi­gran­ta­mi z Hisz­pa­nii nie są wca­le obco­kra­jow­cy, ale gene­ra­cje ludzi, któ­rych rodzi­ny miesz­ka­ją tam już od 300, 400 i wię­cej lat.