Jedność po wiekach podziałów

Poro­zu­mie­nia mię­dzy Kościo­ła­mi obej­mu­je przede wszyst­kim wzaj­me­ne uzna­nie urzę­du paster­skie­go i wspól­ne dzia­ła­nia misyj­ne.

- Modli­twa Jezu­sa o jed­ność jest naj­sil­niej­szą pod­sta­wą nasze­go poro­zu­mie­nia — mówi abp Wej­ryd. — Ludzie postrze­ga­ją jed­ność jako naj­waż­niej­szą część tej modli­twy. Jed­nak ona zawie­ra znacz­nie wię­cej. Chwa­ła Boga, uświę­ce­nie chrze­ści­jan, całe jeste­stwo, życie i miłość Kościo­ła są połą­czo­ne z jed­no­ścią uczniów — doda­je.

Ewan­ge­licz­ny Kościół Przy­mie­rza został zało­żo­ny w 1885 roku w Ame­ry­ce przez szwedz­kich lute­ra­nów. Z cza­sem wspól­no­ta utra­ci­ła swój ewan­ge­lic­ko-lute­rań­ski cha­rak­ter nabie­ra­jąc chrak­te­ru ewan­ge­licz­ne­go. Dziś jest jed­ną z naj­szyb­ciej roz­wi­ja­ją­cych się wie­lo­et­nicz­nych wspól­not reli­gij­nych w Sta­nach Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki i Kana­dzie. Liczy ok. 750 kon­gre­ga­cji w oby­dwu kra­jach. Jego misjo­na­rze roz­sia­ni są po pię­ciu kon­ty­nen­tach. Człon­ko­wie Kościo­ła w taki spo­sób cha­rak­te­ry­zu­ją swo­ją wspól­no­tę: jest ewan­ge­licz­na, ale nie eks­klu­zyw­na; jest biblij­na, ale nie dok­try­ner­ska; jest kon­gre­ga­cjo­nal­na, ale nie nie­za­leż­na; jest tra­dy­cyj­na, lecz nie sztyw­na.

Ame­ry­kań­ski Kościół, któ­re­go głów­na sie­dzi­ba znaj­du­je się w Chi­ca­go, ordy­nu­je na duchow­nych zarów­no męż­czyzn, jak i kobie­ty. Prak­ty­ku­je zarów­no chrzest doro­słych, jak i dzie­ci. Eucha­ry­stia spra­wo­wa­na jest w kościo­łach raz w mie­sią­cu.