Kobiety poszukują miejsca w Kościele

Według 56-let­niej Aru­ny Gna­na­da­son z Indii, któ­ra w Świa­to­wej Radzie Kościo­łów (ŚRK) stoi na cze­le Komi­sji Spra­wie­dli­wo­ści, Poko­ju i Twórczości,przyjęty sys­tem­pro­wa­dze­nia obra­dIX Zgro­ma­dze­nia Gene­ral­ne­go ŚRK w dniach 14–23 lute­go 2006 r. w Por­to Ale­gre (Bra­zy­lia), otwie­ra wię­cej prze­strze­ni i per­spek­tyw dla udzia­łu w nim kobiet. Pani Gna­na­da­son uczest­ni­czy wSpot­ka­niu Kobiet ze stre­fy Języ­ka Por­tu­gal­skie­go, któ­re odby­wa się obec­nie w Sao Leopol­do w Bra­zy­lii.

Jed­no­cze­śnie Gna­na­da­son wyra­zi­ła swo­je nie­za­do­wo­le­nie z fak­tu, że na Zgro­ma­dze­nie ŚRK w Por­to Ale­gre­Ko­ścio­ły wyde­le­go­wa­ły mniej kobiet (tyl­ko 31%), ani­że­li na poprzed­nie spo­tka­nie w Hara­re, w Zim­ba­bwe (35%). Według niej ide­ałem byłoby,gdyby w Zgro­ma­dze­niach Gene­ral­nych tej insty­tu­cji uczest­ni­czy­ło po 50% męż­czyzn i kobiet. „W życiu wie­lu Kościo­łów kobie­ty sąpo­strze­ga­ne jako pro­blem, a nie jako dar”, stwier­dzi­ła. Doda­ła rów­nież, że Kościo­ły zawsze sta­ra­ły się „oswo­ić” kobie­ty iwy­ko­rzy­stać ich zale­ty do pod­trzy­ma­nia swe­go ist­nie­nia. Według Gna­nad­son jeśli kobie­ty opu­ści­ły­by Kościoły,te prze­sta­ły­by ist­nieć.

Zmniej­sze­nie repre­zen­ta­cji kobiet na przy­szłym spo­tka­niu w Por­to Ale­gre czę­ścio­wo tłu­ma­czy się zmniej­sze­niem zaso­bów finan­so­wych. Ponad 240 Kościo­łów, człon­ków ŚRK, będzie mogło wysłać do Bra­zy­lii jedy­nie po jed­nym dele­ga­cie, a w takich przy­pad­kach, kie­dy wybór jest pomię­dzy męż­czy­zną i kobie­tą, to zgro­ma­dze­nia kościel­ne zazwy­czaj wybie­ra­ją tego pierw­sze­go.

Pani Gna­na­da­son powie­dzia­ła, że temat IX Zgro­ma­dze­nia ŚRK, „Boże, w swo­jej łasce prze­mień świat”, zapra­sza nas, aby­śmy poszu­ki­wa­li nowych wize­run­ków Boga w świe­cie, Koście­le i w spo­łe­czeń­stwie. W chwi­li obec­nej glo­ba­li­za­cja, eko­no­micz­na nie­spra­wie­dli­wość i bie­da mają wiel­ki wpływ na życie kobiet. Chrze­ści­ja­skie kobie­ty są bar­dzo prze­ję­te ist­nie­ją­cą w świe­cie prze­mo­cą, ponie­waż z jed­nej stro­ny same pada­ją jej ofia­rą, ale z dru­giej stro­ny dostrze­ga­ją one, że prze­moc roz­bi­ja rodzi­ny i ist­nie­ją­ce dotąd gru­py spo­łecz­ne.

Pani Gna­na­da­son pod­kre­śli­ła rów­nież fakt, że w Ango­li, Sier­ra Leone, Libe­rii, Soma­lii i w Suda­nie, gdzie toczy­ły się lub jesz­cze toczą bra­to­bój­cze woj­ny, to wła­śnie kobie­ty sto­ją na cze­le dia­lo­gu mają­ce­go przy­wró­cić tym kra­jom pokój.

Oko­ło 40 kobiet, nale­żą­cych do Kościo­łów rzym­sko­ka­to­lic­kie­go, meto­dy­stycz­ne­go, pre­zbi­te­riań­skie­go, lute­rań­skie­go, refor­mo­wa­ne­go i angli­kań­skie­go z Bra­zy­lii, Por­tu­ga­lii, Ango­li i z Mozam­bi­ku uczest­ni­czy w dniach 12–16 sierp­nia, w Sao Leopol­do, w spo­tka­niu przy­go­to­waw­czym do luto­we­go Zgro­ma­dze­nia Gene­ral­ne­go Świa­to­wej Rady Kościołów.Zebranie obfi­tu­je wstu­dia biblij­ne i litur­gicz­ne cele­bra­cje, sku­pia­ją­ce się na głów­nym tema­cie mają­ce­go się odbyć Zgro­ma­dze­nia, ale z per­spek­ty­wy kobie­cej co do rela­cji wpły­wu, jaki posia­da Boża łaska prze­mie­nia­ją­ca­eko­no­mię, eko­lo­gię, rze­czy­wi­stość ist­nie­ją­cej prze­mo­cy iludz­ką sek­su­al­ność.