Konferencja Światowego Przymierza odbędzie się w czerwcu na Kubie

Świa­to­we Przy­mie­rze (Alian­za Mun­dial — AM), mię­dzy­wy­zna­nio­wa i mię­dzy­na­ro­do­wa orga­ni­za­cja pasto­rów, Kościo­łów i agend kościel­nych odbę­dzie swo­ją tego­rocz­ną kon­fe­ren­cję na Kubie w dniach 24 do 27 czerw­ca. Zało­żo­ne przez dwóch pastorów,przyjaciół, w 1994 r. Świa­to­we Przy­mie­rze łączy w sobie dzi­siaj 48 róż­nych kościel­nych wyznań z całe­go świa­ta i uwa­ża się za gru­pę pro­te­stanc­ką o sze­ro­kim sen­sie eku­me­nicz­nym, w któ­rej skład wcho­dzą Kościo­ły z całe­go świa­ta, łącz­nie z tubyl­czy­mi rucha­mi indiań­ski­mi ze Sta­nów Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki.

Infor­ma­cję tę poda­no pod­czas spo­tka­nia przy­go­to­waw­cze­go w Hawa­nie, sto­li­cy Kuby. W orga­ni­za­cji zgro­ma­dze­nia uczest­ni­czy­li człon­ko­wie kie­row­nic­twa Świa­to­we­go Przy­mie­rza, pasto­rzy Jon Bowers i Gor­don Wil­liams ze Sta­nów Zjed­no­czo­nych, a było ono kie­ro­wa­ne przez pasto­ra Ale­jan­dro Nie­to, pre­zy­den­ta Ewan­ge­lic­kiej Ligi Kuby (Liga Evan­géli­ca de Cuba — LEC). W spo­tka­niu uczest­ni­czy­ła dele­ga­cja AM oraz licz­ni kościel­ni lide­rzy.

Pastor Bowers podzię­ko­wał rzą­do­wi Kuby za róż­ne­go typu uła­twie­nia w zor­ga­ni­zo­wa­niu mają­ce­go się odbyć na wyspie Świa­to­we­go Przy­mie­rza oraz zwró­cił uwa­gę, że Hawa­na jest pierw­szą sto­li­cą z kra­jów Ame­ry­ki Łaciń­skiej, w któ­rej doj­dzie do tego wiel­kie­go wyda­rze­nia. Brown powie­dział: “Wie­rzę, że moż­li­wość odpra­wie­nia tutaj naszej kon­fe­ren­cji jest odpo­wie­dzią Boga na nasze pra­gnie­nie, aby­śmy spo­tka­li się na tym kawał­ku zie­mi, gdzie posia­da­my tak wie­lu bra­ci pasto­rów”.

Wil­liams oświad­czył, że jed­nym z naj­więk­szych podzia­łów ist­nie­ją­cych w Sta­nach Zjed­no­czo­nych jest wła­śnie ist­nie­ją­cy podział pomię­dzy Kościo­ła­mi. To dla­te­go “Świa­to­we Przy­mie­rze, opar­te na wza­jem­nym sza­cun­ku i na trak­to­wa­niu się z god­no­ścią i rów­no­ścią, słu­ży do wspól­nej pra­cy w celu zjed­no­cze­nia chrze­ści­jań­skie­go ludu”, stwier­dził ame­ry­kań­ski pastor.

Zało­żo­ne w 1994 r. Świa­to­we Przy­mie­rze łączy w sobie 48 róż­nych kościel­nych wyznań z całe­go świa­ta i uwa­ża się za gru­pę pro­te­stanc­ką o sze­ro­kim sen­sie eku­me­nicz­nym, w któ­rej skład wcho­dzą Kościo­ły z całej pla­ne­ty, a nawet tubyl­cze ruchy indiań­skie ze Sta­nów Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki. To, co się naro­dzi­ło w Har­le­mie, w murzyń­skiej dziel­ni­cy Nowe­go Yor­ku, jako głę­bo­ka rela­cja pomię­dzy rodzi­ną bia­ło­skó­re­go pasto­rai jego czar­no­skó­re­go kole­gi w urzę­dzie, prze­mie­ni­ło się w bra­ter­ską wymia­nę pomię­dzy Kościo­ła­mi, naj­pierw w samych Sta­nach Zjed­no­czo­nych, a póź­niej już na całym świe­cie, szu­ka­jąc ducha jed­no­ści i pojed­na­nia ponad podzia­ła­mi spo­łecz­ny­mi, raso­wy­mi, oso­bo­wy­mi, etnicz­ny­mi, kul­tu­ral­ny­mi i poli­tycz­ny­mi, mając w cen­trum miłość do Jezu­sa Chry­stu­sa.

Mię­dzy­na­ro­do­wa corocz­na kon­fe­ren­cja w tym roku odbę­dzie się w sali spo­tkań Hote­lu Meliá Cohi­ba w Hawa­nie, w jed­nym z naj­bar­dziej luk­su­so­wych hote­li w mie­ście i przy­pusz­cza się, że będzie w niej uczest­ni­czy­ło oko­ło 250 pasto­rów przy­by­łych z róż­nych kra­jów świa­ta i oko­ło 700 Kubań­czy­ków.

Jon Bowers, zapy­ta­ny o decy­zję komi­sji dorad­czej admi­ni­stra­cji Washing­to­nu, w spra­wie umiesz­cze­nia Kuby na liście kra­jów, któ­re znaj­du­ją się pod obser­wa­cją z powo­du bra­ku wol­no­ści reli­gij­nej, powie­dział: “Sam czas poka­że, ale posia­da­my w tym kra­ju wie­lu przy­ja­ciół pasto­rów, a Kościół kubań­ski histo­rycz­nie zawsze tyl­ko przy­no­sił naro­do­wi bło­go­sła­wień­stwa. Kie­dy pozwa­la­my, aby to Jezus Chry­stus był Panem na Zie­mi, to zaraz powo­dzi się całe­mu naro­do­wi”.

W kwe­stii tego, iż to wła­śnie Kuba będzie sie­dzi­bą dusz­pa­ster­skie­go spo­tka­nia, pastor Ale­jan­dro Nie­to oświad­czył: “To jest dobry znak tego, co może­my osią­gnąć razem i jest to dobra prze­strzeń byśmy się spo­tka­li, aby dzie­lić się Pana nasze­go miło­ścią i dać sobie wza­jem­nie świa­dec­two. Uka­że­my, że jeste­śmy jed­nym naro­dem słu­żąc Bogu i kocha­jąc ten kraj, sta­ra­jąc się speł­nić Jego wolę, aby zanieść Jego posła­nie całe­mu stwo­rze­niu. Współ­ży­jąc będzie­my razem posze­rzać nasze wza­jem­ne rela­cje i wizję, któ­rą osta­tecz­nie uzna­je­my jako Kościół”.