Niespokojne święto Szawuot

We wto­rek roz­po­czę­ło się żydow­skie świę­to Sza­wu­ot. Świę­to obcho­dzo­ne jest przez osiem dni na pamiąt­kę otrzy­ma­nia przez Żydów na Górze Synaj Tory. Izra­el­skie służ­by bez­pie­czeń­stwa w dziel­ni­cy żydow­skich orto­dok­sów Mea Sze­arim w Jero­zo­li­mie, zapo­be­gły już zama­cho­wi na jed­ną z syna­gog, roz­bro­jo­no tak­że ładu­nek wybu­cho­wy na pla­ży w Tel Awi­wie.

Sza­wu­ot jest jed­nym z trzech (obok Pas­chy i Sukot) tzw. świąt piel­grzy­mich. Wypa­da w sie­dem tygo­dni (czy­li pięć­dzie­siąt dni) po wio­sen­nym świę­cie Pesach, 6 i 7 dnia mie­sią­ca Siwan według kalen­da­rza żydow­skie­go. Noc roz­po­czy­na­ją­cą świę­to żydzi spę­dza­ją na modli­twie i czy­ta­niu Tik­ku­nu, zbio­ru frag­men­tów róż­nych tek­stów reli­gij­nych (m.in. z Tory, Tal­mu­du, Księ­gi Zohar).

Świę­to to, nazy­wa­ne rów­nież Świę­tem Żniw bądź Plo­nów, mia­ło pier­wot­nie cha­rak­ter rol­ni­czy. Obcho­dzo­no wów­czas uro­czy­ście koniec zbio­rów jęcz­mie­nia i począ­tek zbio­rów psze­ni­cy — wier­ni uda­wa­li się do Jero­zo­li­my, by zło­żyć ofia­rę z pierw­szych boch­nów chle­ba upie­czo­ne­go na zakwa­sie ze świe­żo zebra­ne­go ziar­na. Tra­dy­cyj­ny oby­czaj, któ­ry naka­zu­je w cza­sie Sza­wu­ot zdo­bić syna­go­gi i domy zie­le­nią, do dziś przy­po­mi­na rol­ni­czy rodo­wód świę­ta.

W cza­sach tal­mu­dycz­nych Sza­wo­ut uzna­no za rocz­ni­cę nada­nia Żydom praw na Górze Synaj. Według wyznaw­ców juda­izmu lud Izra­ela otrzy­mał wte­dy nie tyl­ko Deka­log, ale rów­nież sze­reg praw regu­lu­ją­cych życie reli­gij­ne i spo­łecz­ne, w tym tak­że pra­wa doty­czą­ce kosze­ru. Dla­te­go też świę­to poprze­dza­ją obec­nie pół­świą­tecz­ne tzw. trzy dni ogra­ni­cze­nia, obcho­dzo­ne na pamiąt­kę naka­za­ne­go Żydom przez Boga przy­go­to­wa­nia się do nada­nia im Tory, a wśród potraw na świą­tecz­nym sto­le domi­nu­je nabiał, bowiem Żydzi po powro­cie z Góry Synaj do swych domostw mie­li za mało cza­su, by przy­go­to­wać koszer­ne potra­wy mię­sne.

Forum Znak