O dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim

Czło­nek Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go w USA, 58-let­ni ks. Wil­liam Fran­klin przed wyjaz­dem do Cen­trum Angli­kań­skie­go w Rzy­mie na trzy­let­ni pobyt, podzie­lił się swo­imi uwa­ga­mi na temat dia­lo­gu rzym­sko­ka­to­lic­ko-angli­kań­skie­go oraz zagro­że­nia roz­ła­mem we wła­snej wspól­no­cie. Ks. Fran­klin, nie­daw­no ordy­no­wa­ny na duchow­ne­go, ma doświad­cze­nie w prze­szło dwu­dzie­sto­let­niej pra­cy w róż­nych eku­me­nicz­nych gre­miach. Jest ponad­to auto­rem sied­miu ksią­żek o rela­cjach rzym­sko­ka­to­lic­ko-angli­kań­skich.

Pyta­ny czy dia­log będzie moż­li­wy po wybo­rze na bisku­pa aktyw­ne­go homo­sek­su­ali­sty Gene Robin­so­na, oraz po dys­ku­sji jaka prze­to­czy­ła się w Koście­le Epi­sko­pal­nym na temat związ­ków jed­no­pł­cio­wych ks. Fran­klin wyra­ził nadzie­ję, że nowy pre­fekt Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry, arcy­bi­skup Wil­liam Leva­da,prze­nie­sie ducha dia­lo­gu do Rzy­mu i roz­mo­wy kon­ty­nu­owa­ne w Ame­ry­ce będą mogły toczyć się i w Rzy­mie.

Będzie to trud­ny dia­log, lecz nie nie­moż­li­wy, gdyż nigdy nie został zerwa­ny. Waż­niej­szą spra­wą niż pro­blem sek­su­al­no­ści jest, aby Kościo­ły naro­do­we były bar­dziej spój­ne. Angli­ka­nie i rzym­scy kato­li­cy mogą na tym polu wie­le się od sie­bie nauczyć. Wła­śnie dla­te­go, że poszli róż­ny­mi dro­ga­mi, jeże­li cho­dzi o auto­ry­tet w Koście­le. Wspól­no­ta Angli­kań­ska pozo­sta­wia swo­bo­dę roz­strzy­gnięć każ­de­mu naro­do­we­mu Kościo­ło­wi, zaś w Koście­le Rzym­sko­ka­to­lic­kim papie­stwo jest auto­ry­te­tem ponadna­ro­do­wym.

Zapy­ta­ny o to jak odczy­tu­je zobo­wią­za­nie papie­ża Bene­dyk­ta XVI do eku­me­ni­zmu w świe­tle wcze­śniej­szych oświad­czeń o „poważ­nych bra­kach” w innych reli­giach, ks. Fran­klin uwa­ża zobo­wią­za­nie za poważ­ne, gdyż nadal obo­wią­zu­je ofi­cjal­na poli­ty­ka Sobo­ru Waty­kań­skie­go II. Jej prze­ja­wem są ostat­nie dzia­ła­nia na rzecz nawią­za­nia sto­sun­ków z Rosyj­ską Cer­kwią Pra­wo­sław­ną.

Jeże­li cho­dzi o angli­ka­nów i rzym­skich kato­li­ków to – zda­niem księ­dza Fran­kli­na – wię­cej ich łączy niż dzie­li. Obie wspól­no­ty są spad­ko­bier­ca­mi kato­lic­kiej i apo­stol­skiej wia­ry wcze­sne­go kościo­ła. Obie w cen­trum życia sta­wia­ją sakra­men­ty. Łączą ich też dzia­ła­nia na rzecz poko­ju, spra­wie­dli­wo­ści i bied­nych.