Pani manager i jej synagoga

Waszyng­toń­ska syna­go­ga Sixth And I (świą­ty­nia zawdzię­cza nazwę zbie­go­wi ulic, przy któ­rych stoi) z powro­tem sta­ła się żydow­skim miej­scem spo­tkań dopie­ro kil­ka lat temu, ale w cią­gu ostat­nie­go roku sły­szał o niej w sto­li­cy Sta­nów Zjed­no­czo­nych pra­wie każ­dy. To zasłu­ga wszyst­kim Esther Safran Foer, któ­ra prze­kształ­ci­ła ją w miej­sce tęt­nią­ce życiem.

Do 2007 r. Esther Foer pra­co­wa­ła jako spe­cja­list­ka od public rela­tions. Jed­nak kie­dy zapro­po­no­wa­no jej zarzą­dza­nie syna­go­gą, bez waha­nia przy­ję­ła nowe sta­no­wi­sko, mimo że trud­no zaczy­nać nowy, dłu­go­trwa­ły pro­jekt, kie­dy ma się już 60 lat. Zako­cha­łam się w idei odbu­do­wa­nia życia reli­gij­ne­go wokłół syna­go­gi i cie­szę się, że się uda­ło. To naj­lep­sza rzecz, jaką w życiu zro­bi­łam, oprócz rzecz jasna wyj­ścia za mąż i wycho­wa­nia trzech synów, powie­dzia­ła dzien­ni­ko­wi Washing­ton Post Esther Foer.

Syna­go­ga Sixth and I zosta­ła zbu­do­wa­na w 1905 roku, w 1951 r. prze­kształ­co­no ją w kościół, a w 2002 r. dwaj żydow­scy dewe­lo­pe­rzy wyku­pi­li ją, ratu­jąc budy­nek od sta­nia się noc­nym klu­bem. Jed­nym z nich był dale­ki kuzyn Esther Foer, któ­ry zapro­po­no­wał spe­cja­li­st­ce od PR‑u, by pomo­gła odzy­skać żydow­skiej wspól­no­cie daw­ną świet­ność. Przez kil­ka lat doryw­czo, a od wspo­mnia­ne­go 2007 r. już na eta­cie, Esther Foer powo­li osią­ga­ła swój cel, by syna­go­ga sta­ła się miej­scem spo­tkań mło­dych Żydów.

W każ­dy pią­tek po modli­twie odby­wa­ją się tam spo­tka­nia mło­dych rodzin z dzieć­mi, a tak­że spo­tka­nia dla sin­gli. Przy wej­ściu do syna­go­gi moż­na otrzy­mać żydow­ski mie­sięcz­nik „Heeb”, a tak­że kupić koszul­ki z logo syna­go­gi. Jed­na z ulo­tek roz­da­wa­nych zain­te­re­so­wa­nym Sixth and I infor­mu­je, że ta świą­ty­nia to „naj­lep­sze miej­sce dla 20- i 30-lat­ków, któ­rzy chcie­li­by doświad­czyć pięk­na sza­ba­tu”.