Papieski kaznodzieja — miłośnik ewangelickiego teologa

Wło­ski kapu­cyn, o. Ranie­ro Can­ta­la­mes­sa, oso­bi­sty kazno­dzie­ja papie­ży Jana Paw­ła II i Bene­dyk­ta XVI okre­ślił się mia­nem entu­zja­sty Soere­na Kier­ke­ga­ar­da, wiel­kie­go duń­skie­go filo­zo­fa, lute­rań­skie­go teo­lo­ga. Ojciec Ranie­ro w teo­lo­gicz­nych dys­pu­tach w Waty­ka­nie powo­łu­je się na wiel­kie­go ewan­ge­li­ka i — jak sam mówi — spra­wia mu to wie­le rado­ści.

- Kier­ke­ga­ard to dobry przy­kład, któ­ry poka­zu­je, że współ­cze­sne myśle­nie i wia­ra w Jezu­sa nie są sprzecz­ne — uwa­ża kapu­cyn. I pyta w wywia­dzie dla jed­nej z duń­skich gazet: — Czy wy, Duń­czy­cy, zda­je­cie sobie spra­wę, jak wiel­kim był myśli­cie­lem?

Pod­czas swo­jej wizy­ty w Kopen­ha­dze o. Can­ta­la­mes­sa odwie­dził kryp­tę, w któ­rej pocho­wa­ny jest ewan­ge­lic­ki teo­log. Przy pomni­ku rzym­sko­ka­to­lic­ki zakon­nik poło­żył różę.

11. listo­pa­da minę­ła 150. rocz­ni­ca śmier­ci Soere­na Kier­ke­ga­ar­da. Filo­zof pisał swo­je dzie­ła w cał­ko­wi­tym odosob­nie­niu i ode­rwa­niu od jakich­kol­wiek prą­dów filo­zo­ficz­nych. Dopie­ro 50 lat po jego śmier­ci twór­czość tego myśli­cie­la zaczę­ła inspi­ro­wać filo­zo­fów, a on sam stał się pre­kur­so­rem kie­run­ku filo­zo­ficz­ne­go zwa­ne­go egzy­sten­cja­li­zmem.