Potępienie antysemityzmu to za mało

Nie wystar­czy potę­pić anty­se­mi­tyzm czy wszel­kie prze­ja­wy wro­go­ści wobec naro­du żydow­skie­go, trze­ba tak­że roz­wi­jać przy­jaźń z nim, kła­dąc pod­wa­li­ny pod wza­jem­ny “sza­cu­nek i przy­ja­zne sto­sun­ki” — pod­kre­ślił w prze­sła­niu z oka­zji 100-lecia głów­nej syna­go­gi Rzy­mu papież Jan Paweł II. Ponie­waż papież nie mógł przy­być oso­bi­ście, repre­zen­to­wa­li go kar­dy­na­ło­wie: Camil­lo Ruini, wika­riusz dla die­ce­zji rzym­skiej i Wal­ter Kasper, prze­wod­ni­czą­cy waty­kań­skiej Komi­sji ds. Sto­sun­ków Reli­gij­nych z Juda­izmem.

Papież przy­po­mniał, że chrze­ści­jań­stwo i juda­izm połą­czo­ne są licz­ny­mi wię­za­mi, o któ­rych nie moż­na zapo­mi­nać. “Nie tyl­ko Pisma Świę­te, któ­re w dużej mie­rze dzie­li­my, nie tyl­ko litur­gia, ale tak­że pra­daw­ne wyra­zy arty­stycz­ne świad­czą o głę­bo­kiej wię­zi Kościo­ła z Syna­go­gą ze wzglę­du na to dzie­dzic­two ducho­we, któ­re nie podzie­lo­ne ani nie odrzu­co­ne sta­ło się udzia­łem wie­rzą­cych w Chry­stu­sa i sta­no­wi nie­ro­ze­rwal­ną wieź mię­dzy nami i Wami, ludem Tory­Moj­że­sza, dobrym drze­wie oliw­nym, na któ­rym zaszcze­pio­na zosta­ła nowa gałąź” — napi­sał Jan Paweł II.

Papież przy­po­mniał tak­że myśl Maj­mo­ni­de­sa z Kor­do­by, o potrze­bie lep­szych sto­sun­ków chrze­ści­jań­sko-żydow­skich. “Lep­sze sto­sun­ki mię­dzy Żyda­mi i chrze­ści­ja­na­mi mogą przy­wieźć świat cały do wspól­nej ado­ra­cji Boga, jak zosta­ło powie­dzia­ne: «Wte­dy bowiem przy­wró­cę naro­dom war­gi czy­ste, aby słu­ży­li Mu jed­no­myśl­nie» (Sofo­niasz 3, 9)”.

Jan Paweł II odniósł się jed­nak tak­że do sytu­acji w Zie­mi Świę­tej. “Nie­ste­ty myśl skie­ro­wa­na ku Zie­mi Świę­tej budzi w naszych ser­cach nie­po­kój i ból z powo­du prze­mo­cy, jaka nie prze­sta­je nazna­czać ten region, z powo­du zbyt dużej ilo­ści nie­win­nej krwi prze­la­nej przez Izra­el­czy­ków i Pale­styń­czy­ków, któ­ra przy­sła­nia nadej­ście brza­sku poko­ju w spra­wie­dli­wo­ści. Dla­te­go pra­gnie­my dziś zano­sić żar­li­wą modli­twę do Przed­wiecz­ne­go, w wie­rze i nadziei, do Boga Sha­lom, aże­by nie­przy­jaźń, nie popy­cha­ła wię­cej do nie­na­wi­ści tych, któ­rzy odwo­łu­ją sie do ojca Abra­ha­ma — Żydów, chrze­ści­jan i muzuł­ma­nów — i ustą­pi­ła miej­sca wyraź­nej świa­do­mo­ści wię­zów, jakie ich łączą oraz odpo­wie­dzial­no­ści, jaka spo­czy­wa na bar­kach jed­nych i dru­gich” — napi­sał biskup Rzy­mu.