Unici anglikanie?

Kon­gre­ga­cja Nauki Wia­ry mia­ła zapro­po­no­wać jesie­nią wier­nym, kapła­nom i bisku­pom Tra­dy­cyj­nej Wspól­no­ty Angli­kań­skiej sta­tus pra­ła­tu­ry per­so­nal­nej, jeśli roz­mo­wy o jed­no­ści zakoń­czą się suk­ce­sem. O spra­wie infor­mu­je nie­miec­ki por­tal inter­ne­to­wy summorum-pontificum.de.

Infor­ma­cja ma zostać poda­na do publicz­nej wia­do­mo­ści krót­ko po Wiel­ka­no­cy. Jak powie­dział mediom Pry­mas Tra­dy­cyj­nej Wspól­no­ty Angli­kań­skiej Sto­li­ca Apo­stol­ska chcia­ła­by powią­zać powrót angli­ka­nów do jed­no­ści z Rzy­mem z beaty­fi­ka­cją Joh­na Hen­ry­’e­go New­ma­na.

Tra­dy­cyj­na Wspól­no­ta Angli­kań­ska, sku­pia­ją­ca 14 Kościo­łów angli­kań­skich, nie nale­żą­cych do świa­to­wej Wspól­no­ty Angli­kań­skiej, kie­ro­wa­nej przez arcy­bi­sku­pa Can­ter­bu­ry, uchwa­li­ła na począt­ku paź­dzier­ni­ka 2007 roku tekst listu, w któ­rym wyra­zi­ła chęć peł­nej wspól­no­ty z Kościo­łem rzym­sko­ka­to­lic­kim. TAC, nale­żą­ca do kon­ser­wa­tyw­ne­go nur­tu anglo-kato­lic­kie­go w angli­ka­ni­zmie, od lat dąży do zjed­no­cze­nia z Rzy­mem na zasa­dach unii, jakie łączy Rzym ze wschod­ni­mi Kościo­ła­mi kato­lic­ki­mi – wła­sną hie­rar­chią i rytem.

TAC ist­nie­je for­mal­nie od 1990 roku, jed­nak pro­ces jej powsta­wa­nia się­ga lat 70. XX wie­ku. Do wspól­no­ty nale­ży ok. 400 tys. wier­nych z 14 Kościo­łów anglo­ka­to­lic­kich z Połu­dnio­wej Afry­ki, Zambii, USA, Kana­dy, Anglii, Irlan­dii, Indii, Paki­sta­nu, Japo­nii oraz Austra­lii. Głów­nym powo­dem powsta­nia TAC był pro­test prze­ciw­ko zmia­nom, jakie zacho­dzi­ły w łonie Wspól­no­ty Angli­kań­skiej, w tym przede wszyst­kim zgo­da na wyświę­ca­nie kobiet, refor­ma tra­dy­cyj­nej litur­gii angli­kań­skiej oraz libe­ral­ne podej­ście do moral­no­ści chrze­ści­jań­skiej.

Kon­gre­ga­cja Nauki Wia­ry już jesie­nią mia­ła zapro­po­no­wać TAC sta­tus pra­ła­tu­ry per­so­nal­nej.