Wspólne wołanie o pokój w Kolumbii

Uczest­ni­cy wska­za­li na fakt, że aktu­al­nie Kolum­bia jest tar­ga­na bie­dą i woj­ną, wyda­ną przez pre­zy­den­ta Alva­ro Uri­be, któ­ry z coraz więk­szą mocą potwier­dza swo­ją poli­ty­kę wal­ki zbroj­nej i twar­dej ręki prze­ciw doma­ga­ją­cej się spra­wie­dli­wo­ści bied­nej lud­no­ści kra­ju. W popu­lar­nym Naro­do­wym Par­ku Bogo­ty, przed sied­mio­ma laty, posa­dzo­no dwa drze­wa, jako sym­bol wspól­no­ty z naj­bied­niej­szy­mi, z życiem i spra­wie­dli­wo­ścią, któ­rą pozo­sta­wi­li innym w spad­ku męczen­ni­cy Cal­de­ron i Alvarado.Dyrektor Ośrod­ka Inwe­sty­ga­cyj­ne­go i Ludo­we­go Wycho­wa­nia (Cen­tro de Inve­sti­ga­ción y Edu­ca­ción Popu­lar — CINEP), Ale­jan­dro Angu­lo z zako­nu Jezu­itów, powie­dział na otwar­cie wigi­lii: “Podzię­kuj­my Panu nasze­mu za Mario, za Elsa i za Car­lo­sa, od któ­rych nauczy­li­śmy się, że war­tość życia pole­ga na głę­bo­kim sza­cun­ku do wszyst­kich istot żywych. Podzię­kuj­my Panu­na­sze­mu, że przy­jął ich życie jako cenę za życie wie­lu bied­nych Kolum­bij­czy­ków, z któ­ry­mi oni współ­ży­li lub razem marzyli”.Po zakoń­cze­niu ofi­cjal­nej czę­ści spo­tka­nia posta­wio­no krzyż, na któ­rym zawie­szo­no kolo­ro­we wstąż­ka­mi, któ­re w spo­sób sym­bo­licz­ny ozna­cza­ły nadzie­ję i opór bied­ne­go, doma­ga­ją­ce­go się­god­ne­go życia, ludu. Kolor czar­ny: zie­mia, któ­ra użyź­nia życie. Czer­wo­ny: ogień i cie­pło, któ­re prze­mie­nia. Nie­bie­ski: zna­cze­nie wol­no­ści i spra­wie­dli­wo­ści. Żół­ty: świa­tło wia­ry. Zie­lo­ny: Sło­wo Boże. Bia­ły: ducho­wość. I fio­le­to­wy, któ­ry sym­bo­li­zu­je rodzaj ludz­ki, wza­jem­ne spo­tka­nie­no­wych kobiet i mężczyzn.Potem wier­ni Kościo­ła kato­lic­kie­go utwo­rzy­li świetl­ny, pomnik, zro­bio­ny z wie­lu świec, i popro­si­li, aby wszy­scy byli kon­ty­nu­acją świa­tła przy­nie­sio­ne­go przez Zmar­twych­wsta­łe­go. “Potrze­bu­je­my oświe­co­ne­go życia, aby skoń­czyć z ciem­no­ścia­mi, któ­re cza­ją się nad Kolum­bią”, powie­dział przed­sta­wi­ciel Kościo­ła kato­lic­kie­go. Kościół pra­wo­sław­ny oży­wiał wigi­lię pie­śnia­mi gre­go­riań­ski­mi. Kościół angli­kań­ski użył sym­bo­licz­nie wodę jako źró­dło życia. Kościół zie­lo­no­świąt­ko­wy pobło­go­sła­wił wyzwo­li­ciel­ski ogień Ducha zaś Kościół meto­dy­stów przed­sta­wił sztu­kę teatral­ną “Nie­ma Ojczy­zna”, któ­ra doko­ny­wa­ła denun­cji tyra­nii. Na koniec Kościół meno­ni­tów podzie­lił się z uczest­ni­ka­mi chle­bem wraz z reflek­sją, że “jeśli wszy­scy będzie­my mie­li­chleb, to nasz świat będzie miał pokój”.Ekumeniczne spo­tka­nie wigi­lij­ne o pokój zakoń­czy­ło się modli­twą księ­dza Gabrie­la Izqu­ier­do, w któ­rej zwró­cił się on do Boga o życie i wol­ność oraz o opie­kę nad obroń­ca­mi i obroń­czy­nia­mi praw ludz­kich. Powia­do­mił też obec­nych o maso­wych aresz­to­wa­niach, któ­re są wyni­kiem auto­ry­ta­ry­zmu i samo­wo­li rzą­du Uri­be. Popro­sił wszyst­kich, aby nie znie­chę­ci­li się w swo­jej poko­jo­wej, ale aktyw­nej wal­ce o zna­le­zie­nie poko­ju dla Kolum­bii.