Żydzi i Strefa Gazy

Obec­nie toczy się bole­sny dla Izra­ela pro­ces likwi­da­cji żydow­skich osie­dli w Stre­fie Gazy. Powi­nien się on zakoń­czyć 45 godzin po roz­po­czę­ciu akcji. Świat patrzy z nadzie­ją, ale i z nie­po­ko­jem na prze­bieg samej akcji, ponie­waż­część Żydów jest zde­cy­do­wa­na nie dopu­ścić do jej suk­ce­su, powo­łu­jąc się na „Sło­wo i wolę Bożą”.

Wie­lu Izra­el­czy­kówz nie­chę­cią spo­glą­da na fakt odda­wa­nia Pale­styń­czy­kom żydow­skich osie­dli w Stre­fie Gazy, ponie­waż wie­rzą, że Pale­styń­czy­cy wca­le nie odpo­wie­dzą wzmoc­nie­niem pro­ce­su pokoj­we­go. To dla­te­go wie­lu ultra­na­cjo­na­li­stycz­nych rabi­nó­wi człon­ków skraj­nej pra­wi­cy od mie­się­cy pro­te­sto­wa­ło prze­ciw­ko decy­zji rzą­du.

Szy­mon Kaplan, miesz­ka­niec reli­gij­ne­go osie­dla w Ele­azar spo­za Stre­fy Gaza, powie­dział dzien­ni­ka­rzom, że w Biblii widać jasno, iż Gaza jest jed­nym z miejsc obie­ca­nym Żydom przez Boga. Według nie­go rząd Arie­la Sha­ro­na pra­gnie zmie­nić pla­ny Boga i to dla­te­go on i inni Żydzi się z nim nie zga­dza­ją. Uwa­ża rów­nież, że Pale­styń­czy­cy nigdy nie będą zado­wo­le­ni i po uzy­ska­niu już tych ziem będą wal­czyć dalej, chcąc następ­nych zdo­by­czy.

Kaplan nie jest przed­sta­wi­cie­lem więk­szo­ści Żydów. Według izra­el­skie­go dzien­ni­ka „Haaretz” aż 57% miesz­kań­ców Izra­ela zga­dza­ło się z pla­nem opusz­cze­nia kolo­nii w Stre­fie Gaza, a tyl­ko 50 tysię­cy mia­ło­by cał­ko­wi­cie się z tym pla­nem nie zga­dzać.

Według argen­tyń­skie­go dzien­ni­ka­rza Eze­qu­ie­la Fin­kel­ber­ga (Argen­ty­na jest kra­jem Ame­ry­ki Łaciń­skiej, w któ­rym miesz­ka naj­więk­sza licz­ba lud­no­ści pocho­dze­nia żydow­skie­go) histo­ria ludu żydow­skie­go już od 4 tysię­cy lat zwią­za­na jest wła­śnie ze Stre­fą Gazy. Swo­ją argu­men­ta­cję zaczy­na on od cyta­tów z Biblii (Rodza­ju 20,1; 26,2–6; Liczb 34,2–6; Powtó­rzo­ne­go Pra­wa 7,1; Jozu­ego 13,2; 15; Sędziów 1,18; 1 Kró­lew­ska 5,1–4; itd.).

W histo­rii w III wie­ku przed Chry­stu­sem Gaza była żydow­skim ośrod­kiem han­dlo­wym w Izra­elu. W 145 r. przed Chry­stu­sem jest odbi­ta przez Macha­be­uszy i na nowo zalud­nio­na. Po znisz­cze­niu świą­ty­ni w Jero­zo­li­mie w roku 70 po Chry­stu­sie i po powsta­niu Bar Koj­by z lat 132–135 po Chry­stu­sie, to wła­śnie Gaza zamie­ni­ła się w IV wie­ku w naj­waż­niej­szy port żydow­ski. To tam żyli naj­waż­niej­si ówcze­śni rabi­ni, jak cho­ciaż­by Isra­el Naja­ra i Abra­ham Azo­ulai.

Kie­dy w VII wie­ku dotar­li tam muzuł­ma­nie, to wła­śnie w tam­tej­szych Żydach zna­leź­li oni sil­ny opór. Pod­czas całe­go śred­ni­wie­cza żyła tam bar­dzo moc­na i żywa wspól­no­ta żydow­ska. To dopie­ro woj­ska Napo­le­ona Bona­par­te w 1799 r. zmu­si­ły Żydów do opusz­cze­nia Stre­fy Gazy. Jed­nak­że w XIX wie­ku powró­ci­li tam ponow­nie, aż w 1929 r. wła­dze bry­tyj­skie, rze­ko­mo w celu ochro­ny Żydów przed agre­sją ze stro­ny muzuł­ma­nów, ponow­nie wysie­dli­li ich z gazy. Ci powró­ci­li tam ponow­nie w 1947 r., ale na krót­ko, ponie­waż pod­czas woj­ny nie­pod­le­gło­ścio­wej Stre­fa Gazy zna­la­zła się poza gra­ni­ca­mi nowe­go pań­stwa Izra­ela.

foto: europeaninternships.com