Niedziela Jubilate — 3. Niedziela po Wielkanocy

“Na począt­ku stwo­rzył Bóg nie­bo i zie­mię. A zie­mia była pust­ko­wiem i cha­osem; ciem­ność była nad otchła­nią, a Duch Boży uno­sił się nad powierzch­nią wód. I rzekł Bóg: Niech sta­nie się świa­tłość. I sta­ła się świa­tłość. I widział Bóg, że świa­tłość była dobra. Potem rzekł Bóg: Uczyń­my czło­wie­ka na obraz nasz, podob­ne­go do nas i niech panu­je nad ryba­mi mor­ski­mi i nad ptac­twem nie­bios, i nad bydłem, i nad całą zie­mią, i nad wszel­kim pła­zem peł­za­ją­cym po zie­mi. I stwo­rzył Bóg czło­wie­ka na obraz swój. Na obraz Boga stwo­rzył go. Jako męż­czy­znę i nie­wia­stę stwo­rzył ich. I bło­go­sła­wił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Roz­ra­dzaj­cie się i roz­mna­żaj­cie się, i napeł­niaj­cie zie­mię, i czyń­cie ją sobie pod­da­ną; panuj­cie nad ryba­mi mor­ski­mi i nad ptac­twem nie­bios, i nad wszel­ki­mi zwie­rzę­ta­mi, któ­re się poru­sza­ją po zie­mi! Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszel­ką rośli­nę wyda­ją­cą nasie­nie na całej zie­mi i wszel­kie drze­wa, któ­rych owoc ma w sobie nasie­nie: niech będzie dla was pokar­mem! Wszyst­kim zaś dzi­kim zwie­rzę­tom i wszel­kie­mu ptac­twu nie­bios, i wszel­kim pła­zom na zie­mi, w któ­rych jest tchnie­nie życia, daję na pokarm wszyst­kie rośli­ny. I tak się sta­ło. I spoj­rzał Bóg na wszyst­ko, co uczy­nił, a było to bar­dzo dobre. I nastał wie­czór, i nastał pora­nek dzień – szó­sty. Tak zosta­ły ukoń­czo­ne nie­bo i zie­mia oraz cały ich zastęp. I ukoń­czył Bóg w siód­mym dniu dzie­ło swo­je, któ­re uczy­nił, i odpo­czął dnia siód­me­go od wszel­kie­go dzie­ła, któ­re uczy­nił. I pobło­go­sła­wił Bóg dzień siód­my, i poświę­cił go, bo w nim odpo­czął od wszel­kie­go dzie­ła swe­go, któ­re­go Bóg doko­nał w stwo­rze­niu. Takie były dzie­je nie­ba i zie­mi pod­czas ich stwo­rze­nia.” 1 Mż 1,1–4a.26–31; 2,1–4a