Niedziela Jubilate * IV. Niedziela Wielkanocna

I nam “przy­cho­dzi na myśl”, że waż­niej­si jeste­śmy niż inni. Więk­si niż ci mniej­si; mądrzej­si od głup­szych; bar­dziej poboż­ni; praw­dzi­wie wie­rzą­cy; szcze­rzy — nie jak ci obłud­ni­cy. Te myśli, nie dość, ze krzy­żu­ją naszą poko­rę, to jesz­cze sądzą bra­ci.

Kto jest więc naj­więk­szy mię­dzy nami? Oka­zu­je się, że nie ci o któ­rych czę­sto myśli­my. Tym bar­dziej nie ci, któ­rzy sami tak o sobie myślą. Jezus burzy nam nasz ludz­ki porzą­dek, w myśl któ­re­go we wspól­no­cie wie­rzą­cych, na wzór tego świata,mamy swo­ją “hie­rar­chię”. Oto ci, któ­rzy są naj­mniej­si, pomia­ta­ni, nic nie war­ci, nie dostrze­ga­ni — wła­śnie oni, zosta­ją przez Nie­go wywyż­sze­ni.