Niepokalane Poczęcie NMP

Inte­re­su­je mnie kwe­stia Nie­po­ka­la­ne­go Poczę­cia. Jak Kościół Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­ski odno­si się to tego zagad­nie­nia?

Sza­now­ny Panie,

treść dogma­tu o Nie­po­ka­la­nym Poczę­ciu Marii Pan­ny w for­mie, jaka jest­przy­ję­ta przez wspól­no­tę rzym­sko­ka­to­lic­ką, jest nie do zaak­cep­to­wa­nia z per­spek­ty­wy teo­lo­gii ewan­ge­lic­kiej. Ewan­ge­lic­kie odrzu­ce­nie dogma­tu wią­że się nie tyl­ko z for­mą ogło­sze­nia dogma­tu, lecz tak­że z tre­ścią, jaką prze­ka­zu­je. Zgod­nie z naucza­niem Kościo­ła Naj­święt­sza Maria Pan­na­jest czło­wie­kiem ipo­dob­nie jak my potrze­bo­wa­ła zba­wie­nia, uwol­nie­nia od mocy grze­chu, któ­rą tra­dy­cyj­na teo­lo­gia nazy­wa grze­chem pier­wo­rod­nym.

War­to przy­po­mnieć, że dogmat o Nie­po­ka­la­nym Poczę­ciu moc­no wpi­sa­ny jest w ekle­zjal­ną myśl Kościo­ła Rzym­sko­ka­to­lic­kie­go, któ­ry gło­si, że tak jak Maria zosta­ła zacho­wa­na od grze­chu pier­wo­rod­ne­go tak i Kościół jest bez ska­zy, mimo iż jego człon­ko­wie są grzesz­ni. Maria jest par excel­len­ce obra­zem Kościo­ła i m.in. to chcie­li pod­kre­ślić Ojco­wie Sobo­ru Waty­kań­skie­go II, kie­dy nie stwo­rzy­li osob­nej kon­sty­tu­cji mario­lo­gicz­nej, a zde­cy­do­wa­li się na umiesz­cze­nie mario­lo­gii w kon­sty­tu­cji o Koście­le “Lumen gen­tium”.

Teo­lo­gia ewan­ge­lic­ka nie ma opo­rów w przy­zna­niu, że Maria jest w pewien spo­sób iko­ną Kościo­ła, bowiem to wła­śnie w życiu Mat­ki Bożej odzwier­cie­dla się cudow­ne dzia­ła­nie Boga w histo­rii świa­ta. Maria nie stoi ponad, czy poza Kościo­łem, a jest jego czę­ścią. Kościół jest wspól­no­tą świę­tych grzesz­ni­ków, któ­rzy piel­grzy­mu­ją ku peł­ni zba­wie­nia w Jezu­sie Chry­stu­sie. W uję­ciu ewan­ge­lic­kim dogmat o Nie­po­ka­la­nym Poczę­ciu wyłą­cza Marię ze wspól­no­ty wier­nych i sytu­uję ją poza doświad­cze­niem Kościo­ła. Nie zmie­nia to jed­nak fak­tu, iż Mat­ka Boża cie­szy się w Koście­le ogrom­nym sza­cun­kiem, jest w spo­łecz­no­ści wier­nych, a nie poza nią, naj­god­niej­szą naj­wyż­szej czci (dignis­si­ma amplis­si­mis hono­ri­bus), przy czym poję­cie “god­no­ści” nie wyra­ża oso­bi­stą zasłu­gę Mat­ki Pana, oso­bi­stą dys­po­zy­cję, a jedy­nie dar łaski, jaką w spo­sób szcze­gól­ny zosta­ła obda­ro­wa­na Maria.

Pod­su­mo­wu­jąc moż­na powie­dzieć, że ewan­ge­lic­kie zastrze­że­nia wobec rzym­sko­ka­to­lic­kie­go dogma­tu wią­żą się nie tyl­ko z bra­kiem biblij­ne­go umo­co­wa­nia dogma­tu (dla teo­lo­gii ewan­ge­lic­kiej Pismo Świę­te jest spi­sa­ną św. Tra­dy­cją Kościo­ła), ale rów­nież z aspek­ta­mi ekle­zjo­lo­gicz­ny­mi defi­ni­cji ogło­szo­nej przez papie­ża Piu­sa IX 8 grud­nia 1854 roku. Współ­cze­sna teo­lo­gia rzym­sko­ka­to­lic­ka pod­kre­śla, że dogmat ten chce wyra­zić jedy­nie to, cze­go bro­ni­li sami Refor­ma­to­rzy, a mia­no­wi­cie, że czło­wiek zba­wio­ny jest bez wła­snej zasłu­gi. W tym wymia­rze inter­pre­ta­cja taka nie powin­na wzbu­dzać dez­apro­ba­ty ewan­ge­li­ków, jed­nak­że dla dobra eku­me­nicz­ne­go dia­lo­gu nie moż­na zatrzy­my­wać się w poło­wie dro­gi i igno­ro­wać cał­ko­wi­tej wymo­wy dogma­tu w Koście­le Rzym­skim. Eku­me­nicz­na inter­pre­ta­cja dogma­tu, pole­ga­ją­ca na wyostrze­niu ele­men­tu uspra­wie­dli­wie­nia, jest na pew­no powo­dem do rado­ści i wdzięcz­no­ści. Nie zmie­nia to jed­nak, że wymie­nio­ne skró­to­wo oko­licz­no­ści unie­moż­li­wia­ją ewan­ge­lic­ką akcep­ta­cję dogma­tu o Nie­po­ka­la­nym Poczę­ciu NMP.

Wię­cej infor­ma­cji na ten temat moż­na zna­leźćtutaj.

Dariusz Bruncz