Oddał życie za kościół…

W naj­bliż­szy czwar­tek — 10 maja minie 56. rocz­ni­ca męczeń­skiej śmier­ci bp Józe­fa Padew­skie­go, ordy­na­riu­sza die­ce­ji pol­skiej Pol­skie­go Naro­do­we­go Kościo­ła Kato­lic­kie­go, wiel­kie­go patrio­ty odda­ne­go spra­wie Kościo­ła Naro­do­we­go.

Józef Padew­ski (nie­któ­re źró­dła poda­ją, że napraw­de nazy­wał się Józef Pode­szwa) uro­dził się 18 lute­go 1894 roku we wsi Anto­niów w powie­cie Iłża. Wiel­ka bie­da panu­ją­ca wte­dy w tej czę­ści zabo­ru austriac­kie­go zmu­sza­ła wie­lu ludzi do wyja­zu do Sta­nów Zjed­no­czo­nych. W 1913 roku wyje­chał tak­że nasto­let­ni Józef, tam nawią­zał kon­takt z para­fią Pol­skie­go Naro­do­we­go Kościo­ła Kato­lic­kie­go (PNKK) w Detro­it. W 1916 roku Józef Padew­ski odkrył w sobie Boże powo­ła­nie i roz­po­czął stu­dia teo­lo­gicz­ne w Semi­na­rium PNKK w Scran­ton, a świę­ce­nia kapłań­skie przy­jął w dniu 16 grud­nia 1919 roku z rąk Pierw­sze­go Bisku­pa PNKK Fran­cisz­ka Hodu­ra. W 1931 roku ks. Józef Padew­ski przy­był do Pol­ski, by pomóc w kon­so­li­da­cji ducho­wień­stwa i wier­nych Pol­skie­go Naro­do­we­go Kościo­ła Kato­lic­kie­go w Pol­sce. Począt­ko­wo był on pomoc­ni­kiem bpa Leona Gro­chow­skie­go — ordy­na­riu­sza PNKK w Pol­sce, a dwa lata póź­niej został admi­ni­stra­to­rem PNKK w Pol­sce. Na II Syno­dzie PNKK, ks. Józef Padew­ski został wybra­ny na bisku­pa, a w dniu 26 sierp­nia 1936 roku otrzy­mał sakrę bisku­pią w Scran­ton.

W cza­sie II woj­ny świa­to­wej Bp Józef Padew­ski ura­to­wał cały nasz Kościół przed cał­ko­wi­tą likwi­da­cją, dzię­ki oso­bi­stym kon­tak­tom ze sta­ro­ka­to­lic­kim bisku­pem z Bonn, Erwi­nem Kreu­ze­rem (1877–1953). Po trud­nych kon­fe­ren­cjach bp J. Padew­skie­go z wła­dza­mi oku­pa­cyj­ny­mi i spraw­dze­niu przy­na­leż­no­ści Kościo­ła do Unii Utrechc­kiej Kościo­łów sta­ro kato­lic­kich, Kościół został dopusz­czo­ny do dzia­łal­no­ści w Gene­ral­nym Guber­na­tor­stwie. Nie­ste­ty w począt­ku wrze­śnia 1942 roku bp Józef Padew­ski został aresz­to­wa­ny przez hitle­row­ców i osa­dzo­ny w wię­zie­niu Mon­te­lu­pich w Kra­ko­wie, a następ­nie wywie­zio­ny do Tit­t­mo­ning (Gór­na Bawa­ria). Prze­by­wał tam przez 18 mie­się­cy. Został uwol­nio­ny przez Szwaj­car­ski Czer­wo­ny Krzyż w ramach wymia­ny jeń­ców wojen­nych. W mar­cu 1944 przy­był do Sta­nów Zjed­no­czo­nych.

Bp Józef Padew­ski powró­cił do Pol­ski w dniu 20 lute­go 1946 roku. Wpły­nę­ło to znacz­nie na zak­ty­wi­zo­wa­nie dzia­łal­no­ści dusz­pa­ster­skiej naro­do­we­go ducho­wień­stwa. W nie­dłu­gim cza­sie jed­nak w atmos­fe­rze sta­li­now­skie­go ter­ro­ru panu­ją­ce­go w PRL, bp Józef Padew­ski został aresz­to­wa­ny i osa­dzo­ny w wię­zie­niu śled­czym UB w War­sza­wie przy ul. Rako­wiec­kiej, gdzie zmarł zamę­czo­ny w dniu 10 maja 1951 roku, w wyni­ku prze­słu­chań i mal­tre­to­wa­nia.

Ser­decz­nie zapra­sza­my na wspól­ną modli­twę nad gro­bem bp Józe­fa Padew­skie­go w dniu Jego męczeń­skiej śmier­ci – 10 maja br. o godz. 17:00 na cmen­ta­rzu powąz­kow­skim-komu­nal­nym (d. woj­sko­wym) (ul. Powąz­kow­ska 43/45).