Ostatnia Niedziela Roku Kościelnego

Wte­dy podob­ne będzie kró­le­stwo nie­bie­skie do dzie­się­ciu panien, któ­re wzię­ły swo­je lam­py i wyszły na spo­tka­nie pana mło­de­go. Pięć z nich było nie­roz­sąd­nych, a pięć roz­trop­nych. Nie­roz­sąd­ne wzię­ły lam­py, ale nie wzię­ły z sobą oli­wy. Roz­trop­ne zaś razem z lam­pa­mi zabra­ły rów­nież oli­wę w naczy­niach. Gdy się pan mło­dy opóź­niał, zmo­rzo­ne snem wszyst­kie zasnę­ły. Lecz o pół­no­cy roz­le­gło się woła­nie: Pan mło­dy idzie, wyjdź­cie mu na spo­tka­nie! Wte­dy powsta­ły wszyst­kie owe pan­ny i opa­trzy­ły swe lam­py. A nie­roz­sąd­ne rze­kły do roz­trop­nych: Użycz­cie nam swej oli­wy, bo nasze lam­py gasną. Odpo­wie­dzia­ły roz­trop­ne: Mogło­by i nam, i wam nie wystar­czyć. Idź­cie raczej do sprze­da­ją­cych i kup­cie sobie! Gdy one szły kupić, nad­szedł pan mło­dy. Te, któ­re były goto­we, weszły z nim na ucztę wesel­ną, i drzwi zamknię­to. W koń­cu nad­cho­dzą i pozo­sta­łe pan­ny, pro­sząc: Panie, panie, otwórz nam! Lecz on odpo­wie­dział: Zapraw­dę, powia­dam wam, nie znam was.