Papież Sylwester I

Dziś Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki wspo­mi­na papie­ża Syl­we­stra I, bisku­pa Rzy­mu w latach 314–335. Swój urząd objął w prze­ło­mo­wym dla chrze­ści­jan okre­sie, kie­dy to na mocy edyk­tu medio­lań­skie­go (314 r.) chrze­ści­jań­stwo prze­sta­ło być prze­śla­do­wa­ną sek­tą żydow­ską, a sta­ło się tole­ro­wa­ną przez cesa­rza reli­gią.

Pon­ty­fi­kat Syl­we­stra I to tak­że okres waż­nych decy­zji dogma­tycz­nych w łonie chrze­ści­jań­stwa, jak np. zde­fi­nio­wa­nie dogma­tu try­ni­tar­ne­go na Sobo­rze w Nicei (325 r.), na któ­rym Zachód nie odgry­wał więk­szej roli, oraz wal­ka z błę­da­mi dona­ty­stów, gno­sty­ków i inny­mi rucha­mi here­tyc­ki­mi.

Tra­dy­cja przy­pi­su­je Syl­we­stro­wi I nawró­ce­nie 12 rabi­nów pod­czas dys­pu­ty teo­lo­gicz­nej. Papież miał pro­wa­dzić dys­ku­sję z rabi­na­mi, ponie­waż mat­ka cesa­rza Kon­stan­ty­na, Hele­na, chcia­ła rze­ko­mo nawró­cić syna na juda­izm. Papież miał poko­nać w dys­ku­sji 11 rabi­nów. Dwu­na­sty rabin, któ­ry nie chciał dać za wygra­ną zabił byka i posta­no­wił udo­wod­nić słusz­ność swo­jej wia­ry, wskrze­sza­jąc go. Jak dono­si tra­dy­cja rabi­no­wi zamiar się oczy­wi­ście nie udał, nato­miast papież Syl­we­ster przy­wró­cił zwie­rzę­cie do życia w mgnie­niu oka. Zna­ne są tak­że legen­dy, mówią­ce o innych spek­ta­ku­lar­nych nawró­ce­niach doko­na­nych przez Syl­we­stra, jak np. nawró­ce­nie pogań­skich kapła­nów poprzez poko­na­nie smo­ka.

Papie­żo­wi Syl­we­stro­wi I przy­pi­su­je się tak­że wznie­sie­nie wie­lu świą­tyń w Rzy­mie. To wła­śnie Syl­we­ster doko­nał uro­czy­stej kon­se­kra­cji bazy­lik św. Pio­tra na Waty­ka­nie i św. Jana na Late­ra­nie, któ­re zosta­ły ufun­do­wa­ne przez Kon­stan­ty­na Wiel­kie­go. Syl­we­ster I był jed­nym z pierw­szych świę­tych Kościo­ła, któ­ry nie był męczen­ni­kiem. Tak­że Kościół pra­wo­sław­ny wspo­mi­na papie­ża Syl­we­stra I w swo­im kalen­da­rzu litur­gicz­nym (2. stycznia/15. stycz­nia).