Papież w komunii?

Będąc ostat­nio na rzym­sko­ka­to­lic­kiej mszy w pod­war­szaw­skiej wio­sce usły­sza­łem dosyć ory­gi­nal­ne stwier­dze­nie od księ­dza rezy­den­ta: Papież Jan Paweł II jest obec­ny w Eucha­ry­stii oraz , że mamy pra­wo się do nie­go modlić. Dla mnie jako zde­kla­ro­wa­ne­go pro­te­stan­ta to było anty­chrze­ści­jań­skie. Zapy­ta­łem więc księ­dza na reli­gii czy to praw­da. Odpo­wiedź jaką usły­sza­łem brzmia­ła nastę­pu­ją­co- Papież jest obec­ny w Eucha­ry­stii a zara­zem nie. Czy stwier­dze­nie, że Papież jest obec­ny w komu­nii jest zgod­ne z naucza­niem KRK i w czy­je imię przyj­mu­je się tam komu­nię?

Sza­now­ny Panie

Trud­no wypo­wia­dać się o czy­imś kaza­niu jedy­nie­na pod­sta­wie jed­nej rela­cji. Myślę jednak,że nie­co nie­for­tun­ne stwier­dze­nie iż “papież jest obec­ny w Eucha­ry­stii” moż­na wyja­śnić w spo­sób nie­co bar­dziej pre­cy­zyj­ny. Wszy­scy świę­ci, a taki­mi według Nowe­go Testa­men­tu są wie­rzą­cy w Jezu­sa Chry­stu­sa, piel­grzy­mu­ją ku wiecz­no­ści. Zgod­nie z chrze­ści­jań­ską nadzie­ją śmierć jest dopie­ro wła­ści­wym począt­kiem życia wobec i u Boga. Wszy­scy ci, któ­rzy wyprze­dzi­li nas w oglą­da­niu świa­tło­ści Trój­je­dy­ne­go Boga, nale­żą do Kościo­ła już uwiel­bio­ne­go.

Tajem­ni­ca Eucha­ry­stii jest zdu­mie­wa­ją­cym prze­ży­wa­niem tegoż Kościo­ła już tu na zie­mi. Obec­ny pod, z i w chle­bie, oraz winieu­krzy­żo­wa­ny i zmar­twych­wsta­ły Chry­stus łączy Kościół piel­grzy­mu­ją­cy z Kościo­łem już uwiel­bio­nym. Kościół jest rze­czy­wi­sto­ścią histo­rycz­ną, ale zara­zem meta­hi­sto­rycz­ną, któ­ra poza gra­ni­ca­mi cza­su i prze­strze­ni łączy się w jed­nym gło­sie uwiel­bie­nia Boga, ku któ­re­mu wszyst­ko zdą­ża. Nie tyl­ko śp. Jan Paweł II, ale i wszy­scy świę­ci, w tym tak­że nasi bli­scy, są zatem w tym rozu­mie­niu obec­ni, gdy przyj­mu­je­my Cia­ło i Krew Pań­ską. Eucha­ry­stia ma wymiar ekle­zjal­ny i escha­to­lo­gicz­ny, co potwier­dza też apo­stoł św. Paweł: “Albo­wiem, ile­kroć ten chleb jecie, a z kie­li­cha tego pije­cie, śmierć Pań­ską zwia­stu­je­cie, aż przyj­dzie.” (1 Kor 11,26).

Na zakoń­cze­nie war­to wspo­mnieć, że połą­cze­nie reflek­sji escha­to­lo­gicz­nej i ekle­zjal­nej posia­da ogrom­ny poten­cjał eku­me­nicz­ny i to nie tyl­ko w odnie­sie­niu do Wie­cze­rzy Świę­tej.

Ser­decz­nie pozdra­wiam

Dariusz Bruncz (KEA)