Przebóstwienie w dialogu ekumenicznym

Od kil­ku­dzie­się­ciu lat dia­log mię­dzy pra­wo­sła­wiem a chrze­ści­jań­stwem zachod­nim zdo­mi­no­wa­ny jest przez kwe­stie natu­ry ekle­zjo­lo­gicz­nej (pro­blem pry­ma­tu w Koście­le), jed­nak­że nie moż­na nie zauwa­żyć, że obok gło­śnych, dość powszech­nie zna­nych kon­tro­wer­sji, dys­ku­tu­je się też o pro­ble­mach, któ­re, choć mało czy­tel­ne dla „laików”, sta­no­wią o „teo­lo­gicz­nej egzo­ty­ce” dane­go Kościo­ła. Ilu­stra­cją dogma­tycz­ne­go podzia­łu, ale przede wszyst­kim odmien­ne­go zmy­słu teo­lo­gicz­ne­go jest, w dia­lo­gu mię­dzy Wscho­dem a Zacho­dem, nauka o prze­bó­stwie­niu, któ­rej naj­wy­bit­niej­szym repre­zen­tan­tem w Koście­le Pra­wo­sław­nym jest św. Grze­gorz Pala­mas.

Zapra­sza­my do lek­tu­ry arty­ku­łu “Św. Grze­gorz Pala­mas — pomoc czy prze­szko­da w dia­lo­gu eku­me­nicz­nym?” Dariu­sza Brun­cza, na stro­nach Maga­zy­nu Eku­me­nicz­ne­go “Sem­per Refor­man­da”.