Przeszkoda w zawarciu małżeństwa

Moje pyta­nie jest nastę­pu­ją­ce: czy jest moż­li­wość, aby pod­czas cere­mo­nii ślu­bu, jaka­kol­wiek oso­ba postron­na wyra­zi­ła sprze­ciw zawar­cia mał­żeń­stwa? Jak do takiej sytu­acji pod­cho­dzi Kościół i jak udo­wod­nić że oso­ba wyra­ża­ją­ca sprze­ciw kła­mie? Jak wyglą­da cała “pro­ce­du­ra” w takiej sytu­acji?

Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki prze­wi­du­je w swo­im pra­wie moż­li­wość zgła­sza­nia prze­szkód, jakie może mieć jed­na ze stron pra­gną­ca zawrzeć sakra­ment mał­żeń­stwa. Tzw. zapo­wie­dzi przed­ślub­ne są praw­nie prze­wi­dzia­ne i zazwy­czaj się od nich nie dys­pen­su­je (poza wyjąt­ka­mi). Bo to one wła­śnie słu­żą temu, aby ludzie zna­ją­cy narze­czo­nych mogli się wypo­wie­dzieć, jeśli wie­dzą o czymś, co mogło­by być prze­szko­dą do sakra­men­tu mał­żeń­stwa.

Moż­na powie­dzieć, że to swe­go rodza­ju „wen­tyl bez­pie­czeń­stwa”. To tak­że for­ma ochro­ny insty­tu­cji mał­żeń­stwa i sakra­men­tu. Kato­lik ma obo­wią­zek w sumie­niu, aby – jeśli wie o takich prze­szko­dach – poin­for­mo­wać o nich kan­ce­la­rię para­fial­ną. Zapo­wie­dzi są wła­ści­wym ku temu momen­tem, aby mówić o swo­jej wie­dzy na temat narze­czo­nej bądź narze­czo­ne­go. Oczy­wi­ście, trze­ba mówić zgod­nie ze swo­im sumie­niem. Zapo­wie­dzi są ogła­sza­ne z ambo­ny bądź wywie­sza­ne w for­mie pisem­nej w obrę­bie kościo­ła.

Redak­cja