Rola Kościoła w życiu społecznym

Roz­ma­wia­łam nie­daw­no z kole­gą, któ­ry napi­sał do Was z proś­bą o infor­ma­cję, jaką rolę ma Kościół w życiu spo­łecz­nym; jego pro­blem pole­gał na tym, że miesz­ka w miej­sco­wo­ści, gdzie wyma­ga się od wier­nych dodat­ko­wych dat­ków, oczy­wi­ście nie­zgod­nie z ich wolą. Wszy­scy pła­cą , bo w innym przy­pad­ku zosta­na wyczy­ta­ni, że nie zło­ży­li się na “potrze­by Kościo­ła”. Szcze­rze mówiąc mnie rów­nież inte­re­su­je, jakie jest Pań­stwa zda­nie na ten temat. Pew­nie jest to temat draż­li­wy i zbyt dogłęb­ny, żeby go dawać do oce­ny innym, ale uwa­żam że Kato­li­cy powin­ni się wypo­wie­dzieć czy jest to zgod­ne z natu­rą Kościo­ła, któ­ry ma gło­sić Sło­wo Boże, nauczać a nie wysy­łać listy i wysta­wiać cen­nik usług za chrzci­ny, ślu­by itp. Uwa­żam, że jest to czyn­nik odmien­ny, ponie­waż ja wolę jechać do inne­go Kościo­ła, gdzie czło­wiek jest sza­no­wa­ny i np. chrzest jest wedle regu­ły “ile łaska”, gdzie się podział ten zwrot? Mam nadzie­je, że uzy­skam odpo­wiedź wraz z miom zna­jo­mym, bo sko­ro Pań­stwo mil­czy­cie, to zna­czy że się zga­dza­cie z taka rolą Kościo­ła.

Sza­now­na Pani

Przede wszyst­kim chciał­bym zwró­cić uwa­gę na to, że nasza redak­cja pra­cu­je spo­łecz­nie i nawał obo­wiąz­ków zwią­za­nych z bie­żą­cy­mi spa­wa­mi ser­wi­su oraz Maga­zy­nu SR unie­moż­li­wia nam bły­ska­wicz­ne udzie­la­nie odpo­wie­dzi na zada­wa­ne przez czy­tel­ni­ków pyta­nia. Stąd też Pani suge­stia, iż brak odpo­wie­dzi z naszej stro­ny był­by opo­wie­dze­niem się za taką lub inną “prak­ty­ką kościel­ną” nie jest spra­wie­dli­wy.

Poru­szo­ny przez Panią pro­blem jest rze­czy­wi­ście pro­ble­mem “kato­lic­kim” i to w pier­wot­nym sło­wa tego zna­cze­niu. Zary­zy­ko­wał­bym stwier­dze­nie, iż poja­wia­ją­ce się nie­kie­dy nad­uży­cia finan­so­we w związ­ku ze świad­cze­niem posług dusz­pa­ster­skich (kazu­alia, udzie­la­nie sakra­men­tów itp.) doty­czą ponie­kąd wszyst­kich Kościo­łów.

Był­bym ostroż­ny w oce­nia­niu Kościo­ła jako cało­ści po nie­go­dzi­wych prak­ty­kach nie­któ­rych duchow­nych. Jeśli duchow­ny (obo­jęt­nie jakie­go wyzna­nia) uza­leż­nia prze­pro­wa­dze­nie pochów­ku, ślu­bu kościel­ne­go czy udzie­le­nie Chrztu Świe­te­go od zło­że­nia “sto­sow­nej” opła­ty, to wów­czas spra­wę taką nale­ży zgło­sić do naj­bliż­sze­go orga­nu kościel­ne­go, któ­re­mu dany duchow­ny pod­le­ga (kuria bisku­pia, kon­sy­storz, rada okrę­go­wa itd.).

Usta­la­nie cen­ni­ka posług dusz­pa­ster­skich nie musi być wca­le nega­tyw­ne, jeśli słu­ży to unik­nię­ciu nie­czy­tel­nej prak­ty­ki “co łaska, ale nie mniej niż…”. Przy usta­le­niu “cen­ni­ka” powin­na być jed­no­cze­śnie stwo­rzo­na przez bisku­pa, pro­bosz­cza para­fii czy tez rade para­fial­ną nie­zwy­kle waż­na regu­la­cja, umoż­li­wia­ją­ca oso­bom, znaj­du­ją­cym się w cięż­kiej lub bar­dzo cięż­kiej sytu­acji mate­rial­nej zwol­nie­nie z jakich­kol­wiek opłat kościel­nych.

Nie chciał­bym się oka­zać zbyt­nim ide­ali­stą, ale wyda­je mi się, że z dala od pra­so­wych tytu­łów prze­peł­nio­nych nie­raz agre­syw­ną reto­ry­ką wobec nie­fra­so­bli­wych duchow­nych, ist­nie­je przy­gnia­ta­ją­ca więk­szość duchow­nych, któ­rym nie­ob­ca jest ewan­ge­licz­na wraż­li­wość. O tym się jed­nak nie pisze… w koń­cu to takie nor­mal­ne…

Z życze­nia­mi Boże­go bło­go­sła­wień­stwa

Dariusz P. Bruncz