Schizma wschodnia

Gdy porów­nu­je­my obie litur­gie chrze­ści­jań­skie – wschod­nią i zachod­nią – napo­ty­ka­my w nich cechy zarów­no grec­kie, jak i łaciń­skie. Łaciń­skie modli­twy litur­gicz­ne były krót­kie, zwię­złe, uka­zu­ją­ce bez­kom­pro­mi­so­wy, ści­sły realizm. Litur­gia wschod­nia, zwłasz­cza zaś eucha­ry­stycz­na, prze­ciw­sta­wia­na była litur­gii zachod­niej (…) gesty, cere­mo­nie, muzy­ka i orna­men­ty w litur­gii wscho­du odgry­wa­ły zna­czą­cą rolę. Bra­ła ona udział w kształ­to­wa­niu cha­rak­te­ru Bizan­tyj­czy­ków. Z niej czer­pa­ła natchnie­nia wiel­ka sztu­ka, poezja, a w jesz­cze więk­szym stop­niu niż war­stwy oświe­co­ne żyli nią ludzie pro­ści.

Zapra­sza­my Czy­tel­ni­ków EAI Ekumenizm.pl do lek­tu­ry dru­giej czę­ści tek­stu Jaku­ba Bar­to­szew­skie­go, doty­czą­ce­go wpły­wu wypraw krzy­żo­wych na rela­cje mię­dzy Kościo­łem Wschod­nim a Zachod­nim. Tym razem autor przed­sta­wia gene­zę schi­zmy wschod­niej.

Peł­na wer­sja tek­stu dostęp­na jest na stro­nach Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da.