Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas i ujrzeliśmy chwałę Jego

Bóg obda­ro­wu­je nas po raz kolej­ny wiel­ką rado­ścią prze­ży­wa­nia Świąt Naro­dze­nia Pań­skie­go. To wiel­ka i bło­go­sła­wio­na tajem­ni­ca, któ­ra wpro­wa­dza nas w nie­po­ję­te zdu­mie­nie, w wymiar tego, co nie­wy­po­wie­dzia­ne. Bóg nachy­la nie­bo ku nam, posy­ła swe­go Syna. Poprzez naro­dzi­ny Jezu­sa Chry­stu­sa ze św. Marii Pan­ny obiet­ni­ca odku­pie­nia i Boże obja­wie­nie dzie­ją się pośród nas, sta­ją się Cia­łem (J 1,14). Pośród zgieł­ku codzien­no­ści, pię­trzą­cych się trud­no­ści, hała­śli­wo­ści przed­świą­tecz­ne­go zamie­sza­nia, Bóg kie­ru­je poprzez Ducha Św. zba­wien­ną wieść, któ­rą obie­cał już w Sta­rym Testa­men­cie: Lud, któ­ry cho­dzi w ciem­no­ści ujrzy świa­tło wiel­kie (Iz 9,1).

Ta wieść, wcie­lo­na Ewan­ge­lia, Dobra Nowi­na o Odku­pi­cie­lu roz­we­se­la nasze ser­ca, prze­peł­nia je nadzie­ją, zapra­sza i zachę­ca do ufno­ści, do trwa­nia w wie­rze, w ser­decz­nym prze­świad­cze­niu, że oto Bóg Wszech­moc­ny uni­żył same­go sie­bie, wyrzekł się swo­jej chwa­ły, roz­bił namiot pośród nas, uczy­nił coś, co obra­ca pozor­ną mądrość tego świa­ta w głu­po­tę.

Wiel­ka miłość Boga, Jego bez­wa­run­ko­we „tak” dla czło­wie­ka wpra­wia w zawsty­dze­nie, że nie­god­ni zosta­ją nazwa­ni przy­ja­ciół­mi, dzieć­mi i domow­ni­ka­mi świę­te­go Boga (Ef 2,19). Jezus Chry­stus przy­no­si życio­daj­ny pło­mień Bożej miło­ści, od któ­re­go tak­że i my może­my zapa­lać swo­je ser­ca. Bóg obda­ro­wu­je nas swo­im Synem, aby­śmy my mogli być darem dla innych.

Nie­chaj te Świę­ta Boże­go Naro­dze­nia prze­peł­nio­ne wiel­kim miste­rium wia­ry, aurą pięk­na, nie­wy­ra­żal­nym zachwy­tem i nie­wy­czer­pal­nym bogac­twem łaski, urze­czy­wist­nią na nowo Ewan­ge­lię, któ­rą z lękiem i drże­niem, ale też z wiel­ką rado­ścią gło­si­li paste­rze na polach betle­jem­skich. Niech Duch Św. pobu­dza nasze ser­ca do rado­ści i dzięk­czy­nie­nia (Ps. 84,3). Tego chcie­li­by­śmy życzyć Wam i Waszym Bli­skim.

Nie­chaj Trój­je­dy­ny Bóg wzmac­nia Was w Waszych pla­nach, tru­dach, dniach weso­łych i smut­nych tak­że w nad­cho­dzą­cym Nowym Roku 2004.

Raduj­my i wesel­my się, ponie­waż: „Obja­wi­ła się łaska Boża, zba­wien­na dla WSZYSTKICH ludzi” (Tt 2,11).

Glo­ria in excel­sis Deo. Et in ter­ra pax homi­ni­bus bonae volun­ta­tis!

Z naj­lep­szy­mi życze­nia­mi­Re­dak­cja Kosciol.pl i Maga­zy­nu Sem­per Refor­man­da