Ślub bez zezwolenia?

Witam! Pyta­nie: co by było, gdy­by oso­ba z Kościo­ła kato­lic­kie­go poślu­bi­ła oso­bę z Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go bez zezwo­le­nia kom­pe­tent­nej wła­dzy? Czy Kościół pra­wo­sław­ny powi­nien takie zezwo­le­nie wyma­gać?

Sza­now­ny Panie/Szanowna Pani,

1. wła­ści­wy będzie Kan. 1127 -

§ 1. Jeśli jed­nak mał­żeń­stwo zawie­ra stro­na kato­lic­ka ze stro­ną nie­ka­to­lic­ką obrząd­ku wschod­nie­go, kano­nicz­na for­ma zawar­cia wyma­ga­na jest tyl­ko do godzi­wo­ści; do waż­no­ści zaś koniecz­ny jest udział świę­te­go sza­fa­rza, z zacho­wa­niem innych wymo­gów pra­wa.

Ozna­cza to w prak­ty­ce, ze mał­żeń­stwo będzie zawar­te w spo­sób god­ny, waż­ny (zakła­da­jąc obec­ność księ­dza pra­wo­sław­ne­go oraz jego zacho­wa­nie zgod­ne wła­snym i prze­pi­sa­mi ).

2. Kościół Pra­wo­sław­ny nic nie „powi­nien” w sen­sie praw­nym, bo nie pod­le­ga pra­wu kano­nicz­ne­mu Kościo­ła Rzym­sko­ka­to­lic­kie­go. Jak się zacho­wa duchow­ny pra­wo­sław­ny, zale­ży od kra­ju. Zarów­no jest moż­li­we, że udzie­li, sza­nu­jąc chrzest stro­ny kato­lic­kiej zgod­nie z wytycz­ny­mi dia­lo­gu, jak i może zażą­dać chrztu, uzna­jąc, że kato­lic­ki jest nie­waż­ny, bo np. nie było dziec­ko chrzczo­ne polaniem/zanurzeniem 7 x (takie argu­men­ty mogą choć nie muszą paść w Gre­cji czy jesz­cze dalej na Wschód). Duchow­ny powi­nien w ramach przy­zwo­ito­ści upew­nić się, że dana oso­ba nie jest już w związ­ku mał­żeń­skim, i naj­wy­god­niej będzie mu spraw­dzić za pomo­cą metry­ki kościel­nej, ale rów­nie dobrze może ina­czej.

Nato­miast, co być może jest lub oka­że się w przy­szło­ści waż­ne dla kogoś, w metry­kach kato­lic­kich będzie ta oso­ba ucho­dzi­ła za niezamęzną/niezonatą, póki nie przy­nie­sie odpo­wied­nich doku­men­tów ze stro­ny pra­wo­sław­nej, do któ­rych zapi­sa­nia w księ­gach pro­boszcz kato­lic­ki może wyma­gać dys­pen­sy etc. Ponie­waż zezwo­le­nie kom­pe­tent­nej wła­dzy na ślub z oso­bą pra­wo­sław­ną zała­twia się z regu­ły bez­pro­ble­mo­wo, łatwiej­sze może się oka­zać zała­twie­nie for­mal­no­ści wcze­śniej niż póź­niej.

Wszyst­kie­go dobre­go na nowej dro­dze życia, pra­wo­sław­na litur­gia ślu­bu jest pięk­na — „mał­żeń­stwo zosta­ło z raju, a wody poto­pu nie zala­ły go.”

Moż­na tak­że prze­czy­tać odno­śnie pyta­nia wska­zów­ki w doku­men­cie Pt. Dyrek­to­rium eku­me­nicz­ne , Roz­dział IV. Komu­nia życia i wspól­ne prak­ty­ki ducho­we, para­graf C mał­żeń­stwa mie­sza­ne:

152. (…)w Kościo­łach wschod­nich są „praw­dzi­we sakra­men­ty, szcze­gól­nie zaś, na mocy suk­ce­sji apo­stol­skiej, kapłań­stwo i Eucha­ry­stia, dzię­ki któ­rym są dotąd z nami złą­czo­ne naj­ści­ślej­szym węzłem”

153. Mał­żeń­stwo mię­dzy stro­ną kato­lic­ką a człon­kiem Kościo­ła wschod­nie­go jest waż­ne, jeże­li cele­bro­wał je sza­farz wyświę­co­ny zgod­nie z okre­ślo­nym obrzę­dem reli­gij­nym, pod warun­kiem, że inne prze­pi­sy pra­wa, wyma­ga­ne do waż­no­ści, zosta­ły zacho­wa­ne. W tym przy­pad­ku kano­nicz­na for­ma cele­bro­wa­nia wyma­ga­na jest do godzi­wo­ści^[145]. Kano­nicz­na for­ma jest nato­miast wyma­ga­na do waż­no­ści mał­żeństw mię­dzy kato­li­ka­mi i chrze­ści­ja­na­mi innych Kościo­łów i Wspól­not ekle­zjal­nych^[146].

kata­rzy­na